0
مطمئن باش خواننده های هالیوودی انقدر بیکار نیستن که بیان متن بنویسن و آهنگ بسازن. درضمن ارکست رو که یکی دیگه میزنه و باز هم اون خواننده میمونه و یک صدا. تمام زحمت های موسیقی ساختن رو چندنفر میکشن که هیچ اسمی ازشون برده نمیشه و خواننده ای که فقط یه صدا داره تمام شهرت و پول رو به جیب میزنه. من اکثرا منظورم با خواننده های نوجوان و جوان امروزیه. مثل جاستین بیبر و سلنا گومز و مایلی سایرس و وان دایرکشن و نیکی مانجا و امثال اوناست. کسانی که هیچ بویی از هنر نبردن و فقط با چیزهای بی معنی ای که میخونن معنای موسیقی رو زیر سوال میبرن.
من نمیگم رپ و پاپ بیهوده و بی مصرفه. ولی دیگه نباید اینجور در حق متال اجحاف بشه و سبکی که چیزی از پاپ کم نداره رو شیطانی و مضر بدونیم. کسی که متال میخونه و میزنه هم زحمت کشیده.
تازگی یه فیلم سینمایی مستند مانندی اومده به اسم sound city. شاید خیلی از دوستان دیده باشن. مال همین 2013 هستش. در مورد یک استدیوی ضبط موسیقی با همین نام هستش. این فیلم ساخته ی دیو گرول درامر پیشین گروه نیروانا و رهبر گروه فوفایترز هستش. از موسیقی سال 65 شروع میکنه تا به امروز. بهت پیشنهاد میکنم این فیلم رو ببینی تا منظور منو راجب به زحمت بفهمی.
علاقه مندي ها (Bookmarks)