شبی یاد دارم در مجلسی // همه شاد بودند در هم کسی
به مجلس که بودند هر کس دوتا // یکی بود در هم بی کس دوتا
به سوز نی و ناله سوگوار // بگریید و آهش همه ناله وار
بپرسیدم از نی که این دل چه ریش// تو را چیست اینهمه غم که پیش
بگفت بر من این آه بر سر کشید // دل دردمند مرا درکشید
بگفتا ز روز غم و جان مرا // ز روز فراق و دل مرمرا
بگفت در نیستان سری داشتیم // سری در سرایی برافراشتیم
زهر قوم بودند بردور من // یکی شوخ چشمی در این انجمن
به ناز و دهش من از او ساختم //چومعشوقه کارش بپرداختم
که روز و شبم بود در روی او // همه کار من شد شوم سوی او
زجور زمانه یکی روز بد // بیافتاد نیستان در سوز بد
یکی نی بر آمد از راه دور // دو چشمش شرر بود چون کوه نور
از چپش تا به راستش سری رابرید // دل دردمند و سرم را ندید
به اول بکند از بهارش عموم // بدوم بشد درشتاعش عموم
همه را به تندی ز جا در کشید // بماندم من و آن عزیز شهید
ز بس ناله ها کردم که ای بی خبر // سرم را ببر تا نبینم اثر
دلم طاقت دیدنش رانداشت // دو چشمم چو خونابه اشکی بداشت
رسید کار اینک به پای عزیز // بشد کار ناگه که ای وای عزیز
همین که سر دلبرم را برید // ز یک لحظه دیگر دو چشمم ندید
بیافتادم از پای در روی اوی // نفهمیدم این سرچه شد سوی او؟
از آن لحظه از جا که برخواستم // دگر دلبرم را همی خواستم
ندیدم دگر دلبرم سوی خود //دو بیننده خون کردم بر روی خود
گرفتم که هر کس به سویی برند // مرا نیز دکان جدایی برند
مرا در پتویی بپیچید زود // که از آب جانم نیاید به سود
مرا بردند پیش نی ساز پیر // به او دادند مرا دیر دیر
که چون دست کرد به اول تنی // به بندم بسوزاندو گشتم غنی
مرا برد بر سر شعله خویش // بکرد بر تنم چند مسمار بیش
ز من ساخت سازی بس درست//بکرد بر سرم چند فوتی نخست
بگفتا که احسن چه ساز عجیب// فروشم چنین ساز بر هر نجیب
همینک که پیش تو اینجاستم // تو هرگز ندانی چه من خواستم
مرا دست میدهند در دست هم // مرا میفروشند در دست هم
ندانند یک دم دلم را که سوخت؟ // که آن شوخ چشمم به عشقم بسوخت
به سوز نی و عاشق بی گناه // همی در سرایم به هر سو نگاه
نگاهی غم آلود بر کس کنم// شرر را چو غمدانه ای بس کنم
که ازصبح غم تازبانگ جرس // بگویم مراکس ندیده است و بس
صدایم اگر پس پر ازغم بود // دل ریش درویش را کم بود
ز نای گلوی بریده ام صدای // دمادم برآرم به هر دم صلای
ندانی ز عشقم ،توهرگزخبر // نشاید که یابم زنرگس اثر
ز هر کس که از وی خبر آورد // دل دردمندم به دست آورد
به حال اربه جانش در اندیشه ام//به مرهم زنم بر دو صد ریشه ام
یکی روز آمد از وی خبر // که عشقت بود بر همی بار خر
بدانیم که او را کجا برده اند // به آن هیرمند آتشگهان برده اند
ز سویی به شادی و دیگر به غم//ببالیدم از سوی و راهی ز ضم
ز سویی ز سوزاندش شاد وخوش//چو راه خدایان آتش بکش
ز سوی دگر غم دلم را بسوخت // که آن نازنینم در آتش سوخت
بدانی چرا اینهمه الیاس گفت ؟// که چون قدر عشقت بدانی چو گفت
... ... ...
با تشکر از سرکار خانم آرزو که بنده را در تدوین و تصحیح این اثر یاری دادند و دیگر دوستان عزیزی که همواره همراه همیشگی من بودند و مرا تشویق مینمودند .
نوشته اصلی توسط mehrnam [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
آفرين . به نظر حقير اين شعر بهترين و كاملترين شعر شما تاحالا بوده . اميدوارم شعرهايتان هميشه زيبا و در اوج باشد. موفق باشيد .
علاقه مندي ها (Bookmarks)