برای کسی که دوسش دارین شعر بگین

[sahar98]

همه جا هر شب و روز شرابم بدهید
آخرین لحظه ی عمرم می نابم بدهید
وقت غسلم قفس سینه ی من چاک دهید
اندرون دل من یک قلم تاک نهید
همه را مست از می انگور کنید
هر که شیون کند از دور برم دور کنید
نگذارید بیاید به نمازم واعظ
پیر میخانه بخواند غزلی از حافظ
جای تلقین به بالای سرم دف بزنید
شاهدی رقص کند
جمله همه کف بزنید
روی قبرم بنویسید وفادار به میخانه بمرد
بنویسید که آن عاشق دلسوخته بمرد

[nabegheh95]

اين شعر از كي بود سحر جان؟ از خودت؟
اي كاش منم شاعر بودم مي تونستم چنين شعر سوزنده اي بگم...
متشكر.

[sahar98]

اين شعر از كي بود سحر جان؟ از خودت؟
اي كاش منم شاعر بودم مي تونستم چنين شعر سوزنده اي بگم...
متشكر.

نه عزیزم من شعرام زیاد جالب نیست. از خودم نبود
ممنون از لطفت

[you3f]

همه جا هر شب و روز شرابم بدهید
آخرین لحظه ی عمرم می نابم بدهید
وقت غسلم قفس سینه ی من چاک دهید
اندرون دل من یک قلم تاک نهید
همه را مست از می انگور کنید
هر که شیون کند از دور برم دور کنید
نگذارید بیاید به نمازم واعظ
پیر میخانه بخواند غزلی از حافظ
جای تلقین به بالای سرم دف بزنید
شاهدی رقص کند
جمله همه کف بزنید
روی قبرم بنویسید وفادار به میخانه بمرد
بنویسید که آن عاشق دلسوخته بمرد

بنویسید دل به بیگانه سپرد
حسرت دیدار به قبرستان ببرد

[sahar98]

حرف را باید زد
درد را باید گفت
سخن از عشق من و جور تو نیست
سخن از تو ، متلاشی شدن دوستی است
آشنایی با شور و جدایی با درد
گاه می اندیشم خبر مرگ مرا با تو چه كس می گوید
آن زمانی كه خبر مرگ مرا می شنوی
روی تو را كاشكی می دیدیم
شانه بالا زدنت را بی قید
و تكان دادن دستت كه مهم نیست زیاد
و تكان دادن سر را
كه عجیب عاقبت مرد افسوس

[sahar98]

هرگز

من تمنا كردم
كه تو با من باشی
تو بمن گفتی
هرگز، هرگز
پاسخی سخت و درشت
و مرا این غصه این
هرگز
كشت

[sahar98]

غمم از وحشت پوسیدن نیست
غمم از زیستن بی تو در این لحظه پر دلهره است

[BaBak_ParSian]

ای الهه ی ناز با دل من بسیاز

[Favilla]

سحر آمدم نبودی ... به شکار رفته بودی
تو که سگ نبرده بودی ... پس به چکار رفته بودی ؟؟؟

[morteza3164]

رفته بودم بسرایم ... غزلی پر از ترانه

به سگم چکار آید ... در سرود عاشقانه

این شعر رو تقدیم میکنم به نفر بالایی و همه بجه های شعر دوست

[Avazekhan]

از دست غمت خیمه به میخانه زدم
با یاد لبت بوسه به پیمانه زدم
در ساغر می جلوه ی رخسار تو دیدم
دیوانه شدم نعره ی مستانه زدم

سحر آمدم نبودی ... به شکار رفته بودی
تو که سگ نبرده بودی ... پس به چکار رفته بودی ؟؟؟

عالی بود
منو به کجاها که نبرد
به یاد „جواد ذاکر” عزیز

[Avazekhan]

سحر آمدم نبودی ... به شکار رفته بودی
تو که سگ نبرده بودی ... پس به چکار رفته بودی ؟؟؟

اینم ادامه ی شعر:
همه آهوان صحرا... سر خود نهاده بر کف
به امید آنکه روزی ... تو شکارشان نمایی

[كوروش88]

من اگر روح پريشان دارم
من اگر غصه هزاران دارم
گله از بازي دوران دارم
دل گريان ، لب خندان دارم
به تو و عشق تو ايمان دارم
در غمستان نفسگير اگر
نفسم مي گيرد
آرزو در دل من
متولد نشده ، مي ميرد
يا اگر دست زمان در ازاي هر نفس
جان مرا مي گيرد
به تو و عشق تو ايمان دارم
من اگر پشت خودم پنهانم
من اگر خسته ترين انسانم
به وفاي همه بي ايمانم
دل گريان ، لب خندان دارم
به تو وعشق تو ايمان دارم.

[sahar98]

با همه ی بی سرو سامانی ام
باز به دنبال پریشانی ام
طاقت فرسودگی ام هیچ نیست
در پی ویران شدنی آنی ام
آمده ام بلکه نگاهم کنی
عاشق آن لحظه ی طوفانی ام
دلخوش گرمای کسی نیستم
آمده ام تا تو بسوزانی ام
آمده ام با عطش سالها
تا تو کمی عشق بنوشانی ام
ماهی برگشته ز دریا شدم
تا تو بگیری و بمیرانی ام
خوب ترین حادثه می دانمت
خوبترین حادثه می دانی ام؟
حرف بزن ابر مرا باز کن
دیر زمانی است که بارانی ام
حرف بزن حرف بزن - سالهاست
تشنه ی یک صحبت طولانی ام
ها... به کجا میکشی ام - خوب من؟
ها .. نکشانی به پریشانیم

[sahar98]

از تو که حرف می‌زنم
همه فعل‌هایم ماضی‌اند
حتی ماضی بعید
ماضی خیلی خیلی بعید
کمی نزدیک‌تر بنشین
دلم برای یک حال ساده تنگ شده است

[sahar98]

بنویسید دل به بیگانه سپرد
حسرت دیدار به قبرستان ببرد

سلام!
حال همه‌ي ما خوب است
ملالي نيست جز گم شدنِ گاه به گاهِ خيالي دور،
که مردم به آن شادمانيِ بي‌سبب مي‌گويند
با اين همه عمري اگر باقي بود
طوري از کنارِ زندگي مي‌گذرم
که نه زانويِ آهويِ بي‌جفت بلرزد و
نه اين دلِ ناماندگارِ بي‌درمان!

تا يادم نرفته است بنويسم
حواليِ خوابهاي ما سالِ پرباراني بود
مي‌دانم هميشه حياط آنجا پر از هواي تازه‌ي باز نيامدن است
اما تو لااقل، حتي هر وهله، گاهي، هر از گاهي
ببين انعکاس تبسم رويا
شبيه شمايل شقايق نيست!
راستي خبرت بدهم
خواب ديده‌ام خانه‌ئي خريده‌ام
بي‌پرده، بي‌پنجره، بي‌در، بي‌ديوار ... هي بخند!
بي‌پرده بگويمت
چيزي نمانده است، من چهل ساله خواهم شد
فردا را به فال نيک خواهم گرفت
دارد همين لحظه
يک فوج کبوتر سپيد
از فرازِ کوچه‌ي ما مي‌گذرد
باد بوي نامهاي کسان من مي‌دهد
يادت مي‌آيد رفته بودي
خبر از آرامش آسمان بياوري! ؟
نه ري‌را جان
نامه‌ام بايد کوتاه باشد
ساده باشد
بي حرفي از ابهام و آينه،
از نو برايت مي‌نويسم
حال همه‌ي ما خوب است
اما تو باور نکن!