لیست گوشه های آوازی ایران -مکتب اصفهان- به روایت استاد عباس کاظمی

[Razoniaz]

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

آواز ها ، ردیف ها ، گوشه ها و نغمه های دستگاه های هفتگانه موسیقی ایران
مکتب اصفهان ، روایت [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[david_santoori]

این تاپیک به شدت برای من ارزشمنده !!! بسیار بسیار بسیار ممنونم.
و اما سوال من اینه که شما از کجا می دونستید؟و اینکه شما استاد رو از کجا می شناسید ؟ مهم تر اینه که اون فردی که این مطالب را در مورد استاد نوشته کی بوده؟؟؟؟؟
وقتی اسم استاد کاظمی را میشنوم حالم از چیزی که امروزه به عنوان موسیقی ایرانی معرفی میشه، با تمام مترسک های پول پرست به قول خودشون استاد به یکباره بهم می خوره!!!
راستش اگه به نسل حاضر بگند این یک رمانه ،حتی به عنوان یک رمان هم بعید می دونم بپذیرند.
کی دیده امروزه یک استاد عالی مقامی مثل مرحوم کاظمی ،در خونش به روی هر کس و ناکسی باز باشه؟کسی که صاحب ردیف موسیقی ایرانه ،اگر نگیم غنی ترین ردیف (که البته دلیل داره ولی برای اینکه به بعضی آقایون بر نخوره) یکی از غنی ترین و اصیل ترین ردیف های ماست. کسی که شاعر توانمند و سترگیست. تمام شاعرانی که اشکالاتشون رو پیش ایشون بر طرف می کردند،دوتا دوتا و سه تا سه تا کتاباشون چاپ میشد و این استاد بزرگوار به خاطر وضعیت مالیش نتونست یک کتاب هم چاپ کنه!!! که البته روی بسیاری از گوشه ها ،شعر های خودشونو گذاشتند .
وقتی کسی داخل منزل ایشون می شد با یک انسان عارف درویش مسلک روبرو میشد که با تمام وجود حتی بعد از مریضیشون قطعات را به اونها اموزش میداد ،بدون هیچ چشم داشتی . هر کس هم واقعا هزینه ایی میخواست بده ،بدون اینکه استاد متوجه بشه،داخل پاکتی پول رو میذاشت و پاکت رو میذاشت زیر پتو بدون اینکه استاد بفمه از خونشون خارج میشد.
میدونید چندین نفر در مکتب ایشون پرورش پیدا می کردند . از بین این شاگرد ها یک عده که نوازنده و آواز خوان خیلی خوبی میشدند که کاری با اون ها نداریم . ولی اونهایی هم که برای سرگرمی و تفریح پاشون به خونه ی ایشون باز میشد حداقل بعدا شنونده ی خوبی میشدند. مشکل امروز موسیقی ما اینه که شنونده ی خوب نداریم!!!
نی نوازی استاد هم که نیاز به توصیف و تعریف نداره .
ولی سوال من اینه که:
امروزه تعریف ما از استاد چیه ؟
کی امروزه قبول میکنه بدون گرفتن هیچ هزینه ای تازه با فقر مادی و البته مهارت و استادی کامل در هر زمینه ای ، شب و روز برای پیشرفت و اموزش هر کس و ناکسی گام بر داره و اینقدر پیش بره که بسوزه و آب بشه و حتی براش مهم نباشه که بعد از مرگش یادی ازش بکنند یا نه !!!

امروزه همه معادلات بهم ریخته !!! کسی که پول بیشتری میگره ،خوب حتما کارش درست تره دیگه . ولی دوستان من به عنوان جمله آخر خدمت شما عرض می کنم من کاری ندارم شما هر جلسه چقدر برای یادگیری موسیقی هزینه میکنید ولی باید بدونید بیش از 1000تومان ، برای فرهنگ خیلی گرون تموم میشه !!!

[Razoniaz]

شما درست می فرمایید داوود جان. امروزه اگر بخواهیم در مورد استادان حقیقی موسیقی و ادبیات ایران زمین تحقیقی داشته باشیم. باید یک صبح تا شب پای اینترنت بنشینم تا شاید از لابلای وبلاگهای کهنه و گرد و غبار خورده که سالهاست گرد فراموشی رویشان نشسته، مطلبی ناقابل پیدا کنیم.
ولی از طرف دیگر اگر در مورد یکی از این به قول شما مترسکها (که الحق اصطلاح زیبایی بکار بردید) چیزی بخواهیم بیابیم نتایج جستجو آنقدر زیاد می شود که آدم گیج می شود.
روزگار غریبیست نازنین!
در اینجا برای آشنایی بیشتر دوستان با مرحوم استاد عباس کاظمی، نوشتاری را که از وبلاگ حزین دریافت نمودم خدمت دوستان ارائه می کنم:

استاد عباس کاظمی ، شاعر و استاد و بزرگ مرد آواز و نی ایران در قرن معاصر بوده است. فردی که بی شک ، اگر شرایط زمانه و رنج های زندگی به او امان می داد ، شاید بسیاری از شما او را به عنوان نماد آواز و موسیقی ایرانی می شناختید. اما تاریخ و آیندگان همیشه در خلاف زمان حرکت می کنند و در میان روزها و سال های سپری شده ، کسانی را پیدا می کنند ، که اگرچه از آنها در زمان حیات خویش نامی برده نشده است ولی نسل های بعد ، حاصل تلاش و رنج آنان را فراموش نخواهد کرد ...

ای مرغ سحر ! عشق ز پروانه بیاموز کان سوخته را جان شد و آواز نیامد !

این مدعیان در طلبش بی خبران اند کان را که خبر شد ، خبری باز نیامد

کسی که عشق را با تمام وجود درک می کند ، خاموش می شود .


شرح حال استاد عباس کاظمی از زبان خود

در سال ۱۳۱۴ وقتی پنج ساله بودم پدرم „صادق” فوت کرد. ما در دهکده ای به نام „کبوتر آباد” در „برآن” واقع در ۲۰ کیلومتری جنوب شرقی اصفهان سکونت داشتیم. از آنجا به اتفاق خانواده به اصفهان آمدیم و من به شغل نانوایی مشغول شدم. تحصیل را از بچه های توی کوچه، از بزرگتر ها و از هرکس که امکان داشت، یاد گرفتم و آموختم. در آن زمان استاد „بصیر” در همسایگی ما بود. خدمت ایشان علم بدیع ، عروض و قافیه را یاد گرفتم و به شعر و شاعری روی آوردم، مدارج تحصیلی را تا سطح فوق دیپلم ادبیات قدیم ادامه دادم و به محافل ادبی راه پیدا کردم و چون لحن خوشی داشتم به تشویق استاد „متین” استاد شعر و ادب به نزد استاد „حسین یاوری” استاد نی و آواز آن زمان و استاد „میرزا علی قاری” یکی از بهترین شاگردان „سید رحیم اصفهانی” اولین استاد مکتب آوازی اصفهان رفتم. تا اینکه بعد از گذراندن رنج ها و سختی های زیاد ، سال ۱۳۴۱ در شعر و موسیقی به توانایی رسیدم. در این سال به خراسان سفر کردم و به محفل استاد „فرخ” راه یافتم و با شعرای نامی مشهد از جمله آقایان قدسی ، کمال ، قهرمان ، صحیح ، دکتر یوسفی ،بینش و دکتر رجا آشنا شدم. و در تهران نیز با „رهی معیری” و „امیری فیروزکوهی” و ذکایی بیضایی آشنا و دوست شدم .

از سال ۶۲ به بعد ، در اثر سکته قلبی توان جسمی خود را تقریبا از دست دادم سپس به توصیه مرحوم استاد متین کلاس خصوصی در منزل تشکیل دادم و شاگردان خوبی تربیت کردم که از جمله در رشته آواز آقایان : ۱- هاشمی ۲-حسین سرکوب ۳- رسائیان و ... و در رشته نی : ۱- آقای نعمت اللهی ۲- سرهنگ فراهانی و ۳- پسرم محمد صادق کاظمی که از سرآمدان رشته خود هستند. هدف از تدریس ، تنها حفظ و بقای مکتب اصفهان بوده تا از این میراث فرهنگی حراست شود. با تلاش و با طی کردن مراتبی ، سعی کردم مکتب سید رحیم اصفهانی را که همان مکتب آوازی اصفهان است بیاموزم. اکنون مجموعه ای به تعداد ۴۱۲ (چهارصد و دوازده) گوشه و نغمه همراه با شعر مخصوص آنها جمع آوری کرده ام.
کتابی از اشعار من در دست چاپ است که از سوز درون من و اجتماع من است. نوارهای ردیف من ۱۹ نوار شده که ۱ نوار شامل نغمه ها ، ۶ نوار مرکب خوانی ، ۱۲ نوار هم مقام است. (نوار های اشاره شده قبل از فوت استاد نزد شخصی به نام آقای قاسمی که دوست استاد کاظمی بودند ، به امانت سپرده شده است تا منتشر شود و در اختیار علاقمندان قرار گیرد ولی متاسفانه آقای قاسمی قبل از استاد فوت کردند و نوارها و جای آنها مشخص نیست. ولی ... سایر نوارهای آموزشی و درسی استاد کاظمی از جمله ردیف های آموزشی و مجلسی و درس های دور عالی در اختیار هنرجویان مورد اعتماد ایشان موجود است .)

آن که پیوند من و نخل وفا محکم از اوست پیر عشق است که گلگشت صفا خرم از اوست

افتخار من درویش نه تنها به علی است از ازل تا به ابد فخر بنی آدم از اوست

شعر از استاد عباس کاظمی

نحوه آشنایی و دیدار آقای شجریان با استاد عباس کاظمی

در آن سال وقتی آقای شجریان همراه با گروه خود برای اجرای کنسرت به اصفهان می آید ، در یک شب قبل از برگزاری کنسرت در هتل کوثر اصفهان ، مشکلی برای اعضای گروه آقای شجریان به وجود می آید که ممکن بود منجر به لغو کنسرت شود و ...
پس از مشکل به وجود آمده در گروه و احتمال لغو کنسرت ، آقای شجریان به فکر چاره می افتد. از آنجایی که خبرهای مربوط به هنرمندان اول به گوش خودشان می رسد ، در روز برگزاری کنسرت آقای نعمت اللهی ، شاگرد استاد عباس کاظمی در نی ، نزد آقای شجریان رفته و به ایشان اطمینان خاطر می دهد که برنامه به هم نخورد و خود قادر است به تنهایی و با یک نی ، برنامه را همراه با ایشون اجرا کرده و به پایان برساند ... پس از اجرای بسیار قوی آقای نعمت اللهی و پایان کنسرت ، آقای شجریان از ایشون درباره نام استادشون سوال می کنند و آقای نعمت اللهی ، نام و خانه استاد عباس کاظمی را به آقای شجریان معرفی می کنند...
بدین ترتیب آقای شجریان به خانه درویشی استاد عباس کاظمی در کوچه پس کوچه های قدیمی و خاک خورده اصفهان می رود و در آنجا ... پس از شنیدن صدای استاد و پس از تقریبا یک ساعت مرکب خوانی استاد عباس کاظمی و پی بردن به دانش والای استاد کاظمی و شیوایی و رسایی صدای ایشون ، متاثر می شوند و می گریند و می گویند (نقل قول از خود آقای شجریان) : " کار شما حاصل زحمت و دسترنج ۵۰ سال کار مداوم در آواز و موسیقی است که از عهده من خارج است... به راستی که حق مطلب را ادا کردید و کاش من شما را خیلی زودتر از این ها می دیدم

بعد از این دیدار آقای شجریان نوار دستگاه شور را از استاد دریافت کرد و خود استاد کاظمی نوار را در اختیار ایشان قرار داد (که البته در یک ملاقات دوباره بعد از این جریان ، آقای شجریان نزد استاد آمده و نوار دیگری دریافت کردند) که تفاوت و زیبایی این آثار متعلق به دستگاه شور در کارهای آقای شجریان دیده می شود .
اگرچه سکته نیز به مهجور ماندن کاظمی کمک شایانی ! کرد ، اما اگر کسی هم سراغی از او می گرفت ، نام آشنایان موسیقی خطه اصفهان یا می گفتند چنین اسمی در موسیقی ما نیست یا از مرگ ! او سخن می گفتند یا اصلا آدرسی به کسی نمی دادند. کاظمی رنج شکوفایی اش را برچید و با همه خاطرات خود و همه فصل هایش به خواب ابد فرو رفت...
حالا اصفهان از طنین کاشی های آبی اش چقدر پر است ؟! ...

خدایا ،آنان که همه چیز دارند ،مگر تو را ، به سخره می گیرند،

آنان را ،که هیچ چیزندارند ،مگرتو را !