تمرین مفید

[Hmd_N]

اگر اجراي يک برنامه سخت کنسرت يا تنها يک قطعه پيچيده را بعنوان يک هنر قبول کنيم و استعداد طبيعي، مهارت دستها و احساسات شاعرانه را که از شرايط حتمي آنست موجود بدانيم، در اين صورت به عقيده من روشي را هم که شخص بوسيله آن اين قدرت را کسب ميکند ميتوان يک هنر حقيقي ناميد. اين روش را تمرين مينامند و حتي با استعدادترين افراد اگر بخواهد بحق و درست بنوازد از آن چشم نمي تواند بپوشد.

تمرين در عين حال که هنر است علم نيز ميباشد. بزرگترين مربيان هر عصر مرتبا با اين مسئله که چگونه بايد و چگونه نبايد تمرين کرد مشغول بوده اند. تقريبا ميشود در قالبي مشخص گفت: بمن بگو که چگونه تمرين ميکني تا منصفانه به تو بگويم چه نوع نوازنده اي هستي. هر هنرجو بايد باين نکته پي برده باشد که طرز اجراي او نتيجه تمرين خوب يا بد وي ميباشد. او نبايد با تمرين سطحي و متمرکز نکردن قواي لازم متوقع باشد که عالي بنوازد.

نوازندگان جوان بايد آگاه باشند که تمرين هدف اصلي آنان نيست بلکه بدون شک وسيله اي بسيار مفيد و مورد لزوم براي پيشرفت بسوي هدفهاي بالاتر است ولي هرگز آخرين هدف و غايت نيست. بنابراين يک مربي خوب قبل از اينکه شاگردانش را بتمرين وا دارد بايد هميشه برايشان روشن کند که قصد آنان از هفته ها تمرين روي يک اتود معين چيست چه نتيجه اي کسب خواهند کرد. پرداختن بتمرين باين يقين که در آينده دوري ديگر بدان احتياج نداريم بايد يکي از هدفهاي اصلي ما باشد. بنابراين به اين اميد تمرين ميکنيم که روزي آنرا زائد بيابيم. ممکن است چنين روزي هرگز فرا نرسد ولي با اين حال همين قدر که هر روز را با تمرين ثمربخشي بسر آوريم يکقدم بهدف اصلي خود نزديکتر شده ايم.

هر کس بطرق مختلف ميتواند تمرين کند، معذالک روشي مشترک در تمرين بايد رعايت شود و آن اينست که شخص بايد در هر حال چنان با فداکاري و تمرکز حواس تمرين نمايد که تصور کند در مقابل گروهي برجسته و منتخب از موسيقيدانان مينوازد. اتودها و تمرين ها بايد چنان نواخته شوند که تصور شود هيچ چيز زيباتر از آنها نيست. هيچ چيز بيشتر از اين نميتواند موجب مذمت باشد که با بي حوصلگي بتمرين تکنيک پرداخته شود. بمحض اينکه شخص متوجه شود که ديگر نميتواند هر نت را با علاقه و دقت کامل بنوازد و به آن گوش دهد، بايد موقتا استراحت کند و سرگرم چيز ديگري شود.

هيچکس نميتواند بيشتر از سي يا چهل دقيقه با تمرکز کامل حواس به تمرين بپردازد. بنابراين توصيه ميشود که اوقات تمرين در طول روز تقسيم شوند و طوري که بين آنها بحد کافي اوقات فراغت وجود داشته باشند.

تمرين خوب فقط به آهستگي انجام پذير است. شخص بايد تقريبا يک سرعت آرامي را براي نواختن انتخاب کند تا در نتيجه بتواند حتي قسمتهاي پيچيده اي را که بايد منظم و يکنواخت نواخته شوند، با اعصابي راحت بنوازد و آنها را در حافظه خود بسپارد. در غيراين صورت گذشته از اينکه احتمال دارد اشتباهات بصورت عادت درآيند، براي فراگرفتن قسمت هاي مزبور سه يا چهار برابر وقت بيشتر لازم است.

اگر شخص در حين تمرين دچار اشتباهي از قبيل نواختن يک نت نابجا يا يک تکيه غلط يا يک وزن نادرست گردد، بايد بلافاصله درصدد رفع آن برآيد و به تصحيح آن بپردازد.

اين از واجبات است که شخص هر روز مقداري از وقت خود را بقصد رفع خستگي بنوازد، بخصوص وقتي که قبل از آن چند ساعتي را جدا به کار و تمرين پرداخته باشد. بنابراین نبايد فراموش شود که بي قيد نواختن با بي دقت نواختن فرق کلي دارد.