0
و اما کیفیت کلاویه ها و دقت لمسی و افزایش وزن تدریجی کیبوردها هم مسئله ی بسیار مهمیه که باید مد نظر قرار داد از 2 حیث:
1) اعمال دینامیک در نواختن رپرتوارهای مختلف که یک پیانیست باید با تغییر تاچ از همان اولین درسها بیاموزه و یاد بگیره که متاسفانه پیانوی دیجیتال برای این موضوع یک امتیاز منفیه. چه رسد که کیفیت کلاویه های همون پیانوی دیجیتال هم استاندارد حداقلی رو نداشته باشه.
2) ضعیف بار امدن دست و ایجاد محدودیتهای تکنیکی. برای این مورد بگذارید یک مثال بزنم. شما یک هفته روی یک پیانوی دیجیتال یا حتی کیبورد دروسی مثل هانون یا تمارین استقلال انگشتان اشمیت را بنوازید و بعد یک هفته سعی کنید همان دروس را روی پیانوی اکوستیک بنوازید. واضح و مبرهن خواهد بود که مجددا نیاز به کار خواهید داشت چون دست شما به خاطر تمرین روی کیبورد یا حتی پیانوی دیجیتال به صورت عادت و از طریق دستور عصب-عضلانی که دریافت میکند با وزن و سرعتی یکنواخت عمل میکند که در هنگام کار با پیانوی اکوستیک یک نقطه ضعف محسوب میشود.
(هدف این دو بحث به هیچ عنوان رد پیانوی دیجیتال یا مشاوره ی خرید نیست. اما اینها مواردی هستند که اگر کسی به نوازندگی حرفه ای پیانو فکر میکند باید مد نظر قرار دهد)
علاقه مندي ها (Bookmarks)