پاسداشت ابی،صدايی به وسعت دريا

[Leon]

قسمت اوّل

به پاس چهل سال تلاش هنري صادقانه ...

براي ابي عزيزم ، اين بزرگ مرد عرصه هنر و خوانندگي. همدم شبها و روزهاي تنهايي و بي حوصلگي من،

خدا را شكر مي كنم كه به من اين توانايي را داد تا بتوانم قدمي هر چند كوچك اما با اهدافي بزرگ، براي شخصي كه در اعماق وجودم ريشه دوانده ، بردارم. بتوانم كاري را بكنم تا شايد كمي از زحمات 4 دهه حضور سبز او را در خط اول موسيقي پاپ و ترانه ي نوين ايران جبران كنم.

و با وجود مشكلات فراوان كه بر سر راه من و ديگران بود ، توانستم آغازگر راهي باشم كه مطمئن هستم در آينده به رويدادي بسيار مهم و ماندگار تبديل مي شود.
آنچه كه پيش روي شماست ، گزارشي است و جالب از مراسمي كه 7 شهريور ماه به پاس ابي و خدمات بي دريغش انجام شد.

ابي جان:
من اين جشن را براي تو و فقط براي تو و هواداران واقعيت برگزار كردم و آن را تقديم مي كنم به تو و هنر بزرگ تو.
آرزوي بهترين ها را برايت دارم
عاشق هميشگي تو
آريا فتاحي/ مدير برگزاري جشن سالانه ي ابي

* * * * *

قبل از شروع توضيحاتم لازم است بگويم كه حرف هاي من براي آن دسته از دوستاني كه در جريان مراسم و اقدامات من بودند ، بسيار تكراري خواهد بود. و من اين توضيحات را ببيشتر براي كساني مي گويم كه از چند و چون كار بي خبر بودند.

ديماه 1386: تولد يك ايده

مدتي بود كه در فكر انجام كاري براي ابي و براي تقدير از او بودم. انجام يك حركت نو. چيزي كه هم جديد باشد و هم استمرار داشته باشد و هم اين كه به شكل يك فرهنگ در بين طرفدارن جا بگيرد. ماه ها وحتي شايد سالها به اين قضيه فكر كردم و بزرگترين فكري كه به شكل يك روياي بزرگ در ذهنم جا گرفته بود و مدام از جلوي چشمانم رد مي شد ، برگزاري يك جشن بسيار پر عضمت براي ابي بود. جشني با مهامانان بسيار بالا. و در واقع چيزي شبيه به يك كنسرت. اما در حقيقت اين ايده چندان هم عملي نبود. به دلايل مختلف. مثل نبود نوازندهاي چيره دست در گوشه و كنار و دوستان. نبود امنيت لازم براي برگزاري چنين كاري. و مسائل بسيار مهمي كه زياد در اين مقال فرصت پرداختن به آن نيست. به هر حال آنچه كه فكر من را به خود مشغول كرده بود ، تقدير از ابي و بزرگداشت او به صورت سالانه بود. و البته در كنارش نقدي هم بر كارنامه ي هنري او.

تا اينكه ايده اي به ذهن من رسيد. ايده من برپايي مراسمي در روز تولد ابي يعني 29 خرداد با هدف تجليل از ابي و هم چنين آشنايي جمعي از ابي لاور ها و ايجاد اتحادي بين آنها بود. پيشنهاد را در گروهي كه اكنون ديگر در آن عضو نيستم مطرح كردم. كه با استقبال زيادي رو به رو شد و كم كم نبض كار را به دست گرفتم تا به اين ايده جنبه ي حقيقي تري بدهم. شايد در ابتدا همه چيز در حد يك حرف بود. و شايد خيلي ار دوستان در آن مقطع فكر نمي كردند كه بشود چنين كاري را انجام داد. اما هدف من چيزي نبود كه بشود به آن فكر نكرد و از كنارش ساده گذشت.

پس از گذشت مدتي از طرح پيشنهاد و اعلام روز برگزاري (29 خرداد 87) دوستان با زمان برگزاري مخالفت كردند . به بهانه هاي مختلف و رنگارنگ. شخصي به خاطر امتحانات دانشگاه. شخص و اشخاصي براي كنكور. عده اي براي امتحانات دبيرستان و سال سوم و غيره. كه با مخالفت سرسختانه من مواجه شد. و دوستان در جريان بودند كه تا چه اندازه به برپايي مراسم در آن روز پافشاري كردم. اما به خاطر اصرار بيش از حد و هم چنين توصيه چند تن از دوستان نزديكم سر انجام راضي شدم كه روز مراسم تغيير كند. در آن زمان امير جمشيدي اين پيشنهاد را داد كه مراسم در 20 مرداد برگزار شود. مناسبت 20 مرداد سالروز تاسيس گروه EBi fans بود. كه من در ابتدا اين تاريخ را بي معني خواندم. و گفتم روز تاسيس گروه معنايي ندارد. روز تولد ابي ، هم مناسبت بهتري است و هم جذابيت خاص خودش را دارد. به هر حال قصد طولاني كردن حرف را ندارم. چون توضيح مو به موي جريانات آن زمان خود يك كتاب 30 صفحه اي است.

هدف من از اين جشن اول تقدير از ابي بود و دوم اتحاد بين بچه ها. و خب دلم هم نمي خواست به خاطر لجبازي ، تمام نقشه هاي سال اول نقش بر آب شود. اين بود كه پذيرفتم 20 مرداد تاريخ برگزاري باشد. اما اين تاريخ و هم چنين مكان برگزاري را به نظر سنجي گذاشتيم. كه دوستان اعلام كنند با 20 مرداد موافق هستند يا 29 خرداد. وهم چنين مكان برگزاري در بيرون از منزل باشد يا در داخل. كه بعد از 1 ماهي كه اين نظرسنجي انجام شد نهايتاً 20 مرداد و برگزاري در منزل راي آوردند. و من هم از قبل اعلام كرده بودم كه چنانچه قرار باشد در منزل برگزار شود براي سال اول من ميزباني را به عهده مي گيرم.

در اين بين براي ثبت نام از دوستان كارهايي انجام شد. و پبشنهادي مطرح كردم كه دوستان مي توانند با خود همراه هم بياورند. در واقع اين كار دو علت داشت:
1. به خاطر دختر خانم هايي بود كه مي خواستند شركت كنند. چون در جامعه ي امروزي نمي شود به هيچ كس اطمينان كرد و با توجه به اين كه ، كسي از جو برگزاري خبر نداشت (كه من بارها اطمينان كافي از سالم بودن مراسم را داده بودم) بهتر ديدم كه اين دوستان با همراه خود تشريف بياورند.
2. و هم چنين كساني بودند كه دوست داشتند دوستان ابي لاور خود را كه در آن گروه عضو نبودند بياورند. و اين كار باعث مي شد ، ابي لاور هاي ديگري هم به جشن ما بيايند.
در هر حال پس از انجام اين امور و هم چنين ميل ها و حرف هاي زيادي كه گفته شد ، دوستان كم كم ثبت نام كردند. و مشخص كردند كه چند نفر همراه مي آورند. در كجا هستند و از كدام شهر تشريف مي آورند . هم چنين يك شماره تماس هم براي ارتباط راحت تر و بهتر دادند. به خاطر اين كه بعضي دوستان به دليل گرفتاري زياد خيلي دير ايميل خود را چك مي كردند و بهتر بود كه با آنها از طريق تلفن در ارتباط باشم.

انجام اين كار تا بعد از عيد سال 87 طول كشيد. و در نهايت امر 32 نفر براي اين جشن ثبت نام كردند كه با تعداد همراهاني كه داشتند ، جمعيت ما به 45 نفر مي رسيد. كه از اين مقطع به بعد، به دليل رعايت كردن مسائل امنيتي ، اطلاعات لازم درباره جشن و تغييرات و تحولات فقط به اين 32 نفر زده مي شد نه به كل گروه.

تا اينجا اتفاقاتي بود كه در روند برگزاري انجام شد كه البته دچار تغييرات بسياري هم شد كه به آن مي رسيم.
اما كمي به نحوه ي برگزاري بپردازيم.

منبع:سايت رسمی خاکستری