0
سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
دل ز تنهایی به جان آمد خدا راهمدمی
زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت
صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی
سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چگل
شاه ترکان فارغ است از حال ما کورستمی
در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست
ریش باد آن دل که با درد تو خواهدمرهمی
اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست
ره روی باید جهان سوزی نه خامیبی‌غمی
آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست
عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی
خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم
کز نسیمش بوی جوی مولیان آید همی
گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق
کاندر این دریا نماید هفت دریاشبنمی
پاسخ با نقل قول
علاقه مندي ها (Bookmarks)