مشاعره

[ahoorezaee]

رخساره همچو برگ خزان شد ز هجر يار

هجران بلاي جان شد و اندوه روزگار

خوابم نمي برد ز فراق نگاه دوست

دردم نهان و اشک دو چشمانم آشکار

[Don_Ramtin]

روزی که برف سرخ ببارد از آسمان
بخت سیاه اهل هنر سبز می شود !

[Mona]

در اين شكست رنگ
از هم گسسته رشته هر آهنگ
تنها صداي مرغك بي باك
گوش سكوت ساده مي آرايد
با گوشواره پژواك

[Don_Ramtin]

کو جنونی تا ز رسوایی نباشد خجلتم ؟
نقص عشق است این که شرم از روی مردم می کنم

[Mona]

مرغ سياه آمده از راه هاي دور
بنشسته روي بام بلند شب شكست
چون سنگ، بي تكان
لغزانده چشم را
بر شكل هاي در هم پندارش

[ahoorezaee]

شاد باشم که نهايت من و تو رهگذريم

نيست باقي شه و درويش در اين دهر گران

[Mona]

نگفتندش كه: درد و رنج بسيار
دمار از روزگار دل برآرد
دل شاعر ندارد تاب آزار
كه گاه از شوق هم جان مي سپارد
بدين سان خاطر ما را شكستند
زبان نغمه ساز عشق بستند

[Don_Ramtin]

بار محبت از همه باری گران تر است
وآنکس کشد که از همه کس ناتوان تر است
دیگر ز پهلوانی رستم سخن مگوی
زیرا که عشق ، از همه کس پهلوان تر است

[Mona]

تو بارها و بارها
با زندگيت
شرمساري
از مردگان كشيده اي.
(اين را،من
همچون تبي
ـ درست
همچون تبي كه خون به رگم خشك مي كند
احساس كرده ام.)

[misty_lady]

من از آن حسن روز افزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده ی عصمت برون آرد زلیخا را

[ftf]

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقندو بخارا را

[obvious]

آفتابی شو
رعد دیگر پا نمی کوبد به بام ابر
مار برق از لانه اش بیرون نمی آید
و نمی غلتد دگر زنجیر طوفان بر تن صحرا
روز خاموش است، آرام است
از چه دیگر می کنی پروا؟!

[Mona]

از اين فرياد
تا آن فرياد
سكوتي نشسته است
لب بسته
در دره هاي سكوت
سرگردانم

[Nassim_Agha]

مونا جان این شعر های شما زیباست ولی من فکر نمی کنم بدرد مشاعره بخورند! شما یک بدعت گذاشتید و یک زاویه باز کردید که به نظرم براحتی به انحراف میره و معلوم نیست آخرش به کجا میرسه و من می ترسم صفحه مشاعره از بین بره !
آدر هر حال همانطوری که خود شما هم خوب می دانید معمول اینه که در مشاعره یک بیت کلاسیک موزون گفته بشه وگرنه با شعر نو اول و آخر بیت معلوم نیست و بستگی به سلیقه دارد که کی کجا رو اول و آخر بیت به حساب بیاره چون اساسا بیتی به مفهوم کلاسیک در شعر نو نیست!
با سپاس از توجه شما
نسیم

ما بارگه دادیم این رفت ستم بر ما

تا خود چه رسد خذلان بر کاخ ستمکاران

[ftf]

نسیمی کز بن آن کاکول آیو
مرا خوشتر زبوی سنبل آیو

چو شو گیرم خیالش را در آغوش
سحر از بسترم بوی گل آیو

[kaka]

وقت وقوع خاطره ها در بسيط خاک
ای گيسويت به باد رها دوست دارمت
ای جا گرفته بر دل و جان و دو چشم من
اينجا و هر کجا همه جا دوست دارمت