0
با سلام اینم همون شعری که هفته پیش قولشو داده بودم
دوش شوخ چشمی شیشه دل را شکست // رفت با رقیبم ، عهد و پیمانم شکست
دل شکست و عهد بست و دل نبست // ناز کرد و دل فروخت و بد شکست
پیش خود از من بساخت یک دیو زشت // او که خود بود در بدی چون بد کنشت
باد نیسان زد بر او سیلی سخت // عاقبت پیچید در او سرمای سخت
تا به صبح زیبا جمال بر خود بتافت // روی سرخش زرد شد چون آفتاب
آن رقیب از روی زردش دل برید // از بدیش تارها در دل تنید
آن سنم چون پیش خود خالی بدید // بوی دل را پیش من خوشبو شنید
آمد و در دل بجانم رخنه کرد // شیشه بشکسته ام را وصله کرد
گفتمش ای خوش جمال سنگدل // عاقبت پیشم بیاری زخم ز دل
من نه آنم چون کنی رویش دوتا // سخت بشکستم نمی بینم تو را
تو برو اینک نه جای ماندن است // زخم دل را رفتن تو مرحم است
من ز غم ، عشقت برون کردم ز دل // چینی بشکسته راچنگی نمی بینم به دل
تو برو چون راست گوی و راست زی // عشق عاشق دو نمیشناسد چه زی
قلب الیاس چون برون آمد ز درد // سخت بگفتا آه مردم ، آه درد
علاقه مندي ها (Bookmarks)