مشاعره

[zibaaa]

با این ت هایی که پشت سر هم برای من ردیف میکنی مثل اینکه باید من بترسم!

تادل اندر عرصه حسن تو من در باختم/باغم و هجرت نشستم با خیالت ساختم

تا رخ آوردم براندی اسب و بگذشتی زمن/ بر سر راهت به هر سویی پیاده تاختم

[Nassim_Agha]

فعلا اجازه بده یه „میم” پیدا کنم! بعد میرسیم به „ت” های شما!

مرا و عشق تو گیتی به یک شکم زادهست

دو روح در بدنی چون دو مغز در یک پوست





اِه اِه باز „ت” شد؟ می خوای عوضش کنم؟ :-)

[zibaaa]

کاش دو تا ت تو یک پست نمیگفتم:

تمیز نیک و بد از سفلگان مجو زنهار

یکی است مرتبه کاه و زعفران در خاک (عجب یه ک ناب بگو)

شب خوش

[Nassim_Agha]

اُوی!... ؟

کارم چو زلف یار پریشان و در هم است

پشتم به سان ابروی دلدار پُر خم است

[mahour.M]

تو كز محنت ديگران بي غمي
نه شايد كه نامت نهند آدمي

[mh828]

یکی بخرام در بستان که تا سرو روان بینی
دلت بگرفت در خانه برون آ تا جهان بینی
چو رفتی سوی بستان‌ها یکی بگذر به گورستان
که گورستان همی گوید بیا تا دوستان بینی
بسی بادام چشمانند به دام مرغ حیرانند
بسا پسته دهانان را تو بربسته دهان بینی
امیری را که بر قصرش هزاران پاسبان بودند
تو اکنون بر سر گورش کلاغی پاسبان بینی
سر تابوت شاهان را اگر در گور بگشایند
فتاده در یکی کنجی دو پاره استخوان بینی
احد گویان صمد جویان همه زیر زمین رفتند
تو مهرویان مهوش را در این خاک گران بینی
چه دل بندی در این دنیا ایا خاقانی خاکی
که تا بر هم نهی دیده نه این بینی نه آن بینی
خاقانی

[hilda]

یار در خانه وما گرد جهان می گردیم
اب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم

[MoonLover]

مرا هم یاد کن وقتی که دیدی
گلی از گوشه باغی پریده و یا دست چناری خشک و لرزان امید از بوسه باران بریده.
مرا هم یاد کن وقتی که دیدی
تهی از باده شد مینای گلرنگ و یا آنگه که دلدار گویی
„فراموشت نخواهم کرد تا مرگ”

[mh828]

گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
سلطان جهانم به چنین روز غلام است
در مذهب ما باده حلال است ولیکن
بی روی تو ای سرو گل اندام حرام است
تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است
از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است
وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است

[Mona]

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است

[mahour.M]

ترسم كه اشك در غم ما پرده در شود
وين راز سر به مهر به عالم سمر شود

[كوروش88]

دوش ديدم كه ملائك در ميخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پيمانه زدند .

[Mona]

در دامن سکوت غم افزایت
اندوه خفته می دهد آزارم
آن آرزوی گمشده می رقصد
در پرده های مبهم پندارم

[ftf]

ما زبالاییم بالا می رویم
ما ز دریاییم دریا می رویم

[mahour.M]

مستان سبو شکستند بر خنبها نشستند
یا رب چه باده خوردند یا رب چه مل چشیدند

[ftf]

دادیم به کف نقد جوانی و دریغا
چیزی بجز از حیرت و حسرت نستاندیم