0
![Not allowed!](images/buttons/down_dis.png)
![Not allowed!](images/buttons/up_dis.png)
|
NoteAhang
The Iranian Virtual Music Society |
Thumbs Up/Down |
Received: 1/0 Given: 0/0 |
«صنایع هر کشوری بنابر احتیاجات مادی و معنوی اسلوب فکر و درجه ی ذوق و شوق اهالی آن مرز و بوم بوجود می آید. پس چون پایه ی تمدن هر کشور هم روز به روز باید بالا رود ملتی که عاشق ترقی و پیشرفت است باید صنایع خود را تغییر دهد و با اسلوبی جدید صنایع خاصی برای خود ایجاد کند.
اهالی کشور ایران امروز در راه دیگری قدم می گذارند و کمال مطلوب دیگری را در نظر دارند و مایلند خود را به پای کشورهای درجه اول دنیا برسانند. بنابراین اغلب صنایع ما با اسلوب ناقصی که داشته قابل دوام نیست و باید راهی برای تجدد صنعتی و اصلاح صنایع باز کرد. شاید برخی تصور کنند موسیقی غیر از صنایع دیگر است و هر وقت احتیاج پیدا شد خود تغییر می کند. البته اینطور نیست زیرا ما امروز محتاجیم که موسیقی خود را اصلاح کنیم و تنها بدین وسیله صنعت مخصوص خود را نگهداری نماییم و اگر کسی این حس احتیاج را تشخیص ندهد تقصیر با اوست و باید متوجه باشد که امروز موسیقی ما نمی تواند در مقابل موسیقی فرنگی که روی شالوده ی علمی بنا شده دوام آورد و موسیقی فرنگی به تدریج نغماتی را که سالیان دراز با دلهای ما راز و نیازها داشته و هر یک خاطره ای از ایام گذشته ی ماست از بین خواهد برد. راست است که هروقت افکار تازه شد و درجه ی هوش و ذوق بالا رفت هنرهای زیبا هم رنگی تازه میگیرد و ترقی میکند و این تغییر طبیعتآ بوجود می آید ولی هرگاه حس کردیم که ما هم به تجدد و تحول و اصلاح موسیقی محتاجیم باید وسایل این کار را فراهم کنیم زیرا هر تجدد و اصلاحی راهنما می خواهد تا راه را از چاه تشخیص دهد.
اغلب جوانان امروز که به موسیقی فرنگی آشنا شده اند چون موسیقی ایرانی کمتر میشنوند و به مقتضای جوانی و حرارت و گرمی و سرور و بی خیالی دوره ی میل ندارند از شنیدن آواز همایون و شور کمی هم به تفکر مشغول شوند و چون چیز دیگری از موسیقی توقع دارند که ما نداریم بتدریج به موسیقی خود بی علاقه می شوند این است که شوقی برای به دست آوردن قطعات موسیقی «جاز»
که موسیقی عامیانه ی ساده ی فرنگی است پیدا کرده و متأسفانه از نواهای کلاسیک موسیقی اروپایی هم بی اطلاع اند و این بی خبری کم کم سبب میشود که ما موسیقی خود را از دست بدهیم و در مقابل از موسیقی کلاسیک اروپایی هم بهره ای نبریم و این کار عاقلانه نیست و رفع این نقص با موسیقی دانها است. »
عنوان تاپیک و و مطالب بالا همون چیزی هست که تو فصل بیستم کتاب نظری به موسیقی ایرانی آقای خالقی میخونیم...
من از مطالب بالا اینطور نتیجه گرفتم که اگر احساس کنیم که موسیقیمون نیاز به نو شدن داره (که اکنون هم این رو حس میکنیم) و انسان های با ذوقی هم داشته باشیم این نو شدن خودش خود به خود اتفاق میفته.
البته طبق گفته ی ایشون ما باید وسایل این نو شدن رو فراهم کنیم و البته این تجدد نیاز به راهنکا داره. خوب این راهنما کیه؟؟؟
تا این لحظه هم افراد زیادی بودن که سعی در اصلاح موسیقی داشتن و خیلی هاشون هم به اون صورت موفق نبودن. چرا؟؟؟ آیا این افراد راهنما نداشتن یا اینکه شناختی از موسیقی ایرانی نداشتن یا اون ذوقی که آقای خالقی در موردش صحبت کرده رو نداشتن؟؟؟
به نظرتون ما واقعآ اون چیزی رو که جوون ها میخوان رو تو موسیقیمون نداریم؟؟؟
اگه نداریم بهتر نیست اصلاح موسیقی رو از همینجا شروع کنیم و اون حرارتی که گفته شد رو ایجاد کنیم؟؟؟
اگه قصد داشته باشیم اینطور اصلاحاتی انجام بدیم به نظرتون به مشکل نمیخوریم؟؟؟(به گفته ی خیلی ها موسیقی ما غمگینه حالا این تجدد باعث شاد شدنش میشه. این شاد شدن مشکلی ایجاد نمیکنه؟؟؟)
به نظر شما اون غمی که تو اکثر کارها دیده میشه باعث تکراری شدن موسیقی ما نشده؟؟؟(و خود این تکرار نیاز به تغییر رو چند برابر میکنه)
حالا چطور تغییر ایجاد کنیم؟؟؟
Thumbs Up/Down |
Received: 0/0 Given: 0/0 |
سوالات جالب پرسیدی ولی من با نظر این استاد مخالف موسیقی ما الان به نظر من بهتر داره میشه چرا ؟
در حال حاضر هر کسی داره کار خودش میکونه . یکی راک میخونه . یک متال میخونه . یکی رپ . جاز . سنتی و پاپ و ...
همین تلاش باعث میشه پیشرفت کنند شاید در ابتدا مشکلاتی دارند ولی به مرور پیشرفت میکنند . ولی یک عده این وسط هستن که میخوان از همون ابتدا عالی باشه موسیقی ما بهتر باشین .
مو سیقی ما از اون اولم حرفی برای گفتن نداشت ولی الان میبینیم کسانی مثل آرش و علی گیتور موسیقی ایرانی در سطح جهانی پخش کردن ولی دوستان میخوان فقط موسیقی سنتی ما در جهان حرف اول بزن .
به نظر موسیقی سنتی ما مشکلات زیادی داره یکیش سر غرور اینکه سنتی نوازان ما حاضر نیست تلفیق کنند این موسیقی ر. با موسیقی روز میخواهند با همون حالتی که همیشه بود باشه و مورد استقبال قرار بگیر خوب نمیشه به شخص من خودم هیچ وقت موسیقی سنتی گوش نمیدم . چون درش اون احساس که میخوام نمیبینم .
مشکلی که در قدیم بود همین بود که الان به یکبار الان این همه نوازنده و خواننده به وجود امده در او نزمان یادم بچه بودیم در داخل ایران خبری از موسیقی پاپ نبود همه منتظر بودن یک البوم از شهره بیاد یا شهرام شپره یا داریوش یا ابی و ... تا یکسال همینو گوش میدادن در داخل همه آهنگها غمگی و بی هدف و مذهبی ولی از وقتی جوانان شورع به کار کردن این بت شکستن تونستن یا موسیقی الکترونیک این بت از بین ببرند وابستگی مردم به آهنگهای انور آبی کمتر شد کم کم همه جا پر شد از آهنگهای داخل و دیگه کمتر کسی میبینیم که آهنگهای لس انجلیسیا رو گوش بده .
Thumbs Up/Down |
Received: 0/0 Given: 0/0 |
مطالب جالبی بود... موفق باشی
نیستی دارم دق می کنم نیستی دارم می پوسمعکساتو من یکی یکی برمی دارم می بوسم
Thumbs Up/Down |
Received: 5/2 Given: 0/0 |
درود - سپاس
Thumbs Up/Down |
Received: 1/0 Given: 0/0 |
این مطلب رو نوشتم که نظر بقیه ی دوستان رو هم بدونم نه اینکه ...
برای تشکر دکمه ی تشکر هست.
ببخشید.
Thumbs Up/Down |
Received: 0/0 Given: 0/0 |
اقای روح الله خالقی این مطلب رو در کتاب نطری به موسیقی شون نوشتن
ما به موسیقی به عنوان هنر موسیقی نگاه می کنیم نه صنعت موسیقی چون صنعت شامل همه مباحث آوا شناسی می شود
اما حرفای خودم
در مورد تحصیلات اکادمیک و تدریس اکادمیک موسیقی
تو ی این ایران چند تا هنرستان موسیقی داریم به جز هنرستان ملی موسیقی شما بگید؟
دانشگاههای ما فقط پنج رشته در موسیقی شامل ساز ایرانی جهانی و اواز جهانی و ایرانی و یک رشته اهنگ سازی اون هم در دوره کارشناسی ارشد اصلا می دونید توی دانشگاه های اروپایی چند رشته در زمینه موسیقی وجود داره
رشته های که به طور تخصصی به تدریس سبک های مختلف موسیقی می پردازن
ما تووی کشورمون توی همین سبک های سنتی خودمون چند رشته داریم؟
اگه این اموزشگاه های خصوصی هم که نبودن باید فاتحه موسیقی ایرانی رو می خوندیم
اخر سر هم که کسی توی این رشته مطرح می شه و می خواد تو ایران بدرخشه به دلایلی از ایران بیرون می شه
ویرایش توسط mostafa_violon : Monday 30 August 2010 در ساعت 12:08 AM
Thumbs Up/Down |
Received: 1/0 Given: 0/0 |
لطفآ متنی که نوشتم رو با دقت بیشتری بخونید.
Thumbs Up/Down |
Received: 0/0 Given: 0/0 |
درضمن نه می شود از موسیقی گذشته خود دست بکشیم نه بی نیاز از صنعت موسیقی غربی هستیم به نظر من
باید از موسیقی غربی مثل یخ استفاده کنیم اما در اثر استفاده زیاد از این موسیقی یخ نزنیم و کار مان شود کپی کارهای نوازندگان غربی
[
ویرایش توسط mostafa_violon : Monday 30 August 2010 در ساعت 11:42 PM
Thumbs Up/Down |
Received: 0/0 Given: 0/0 |
البته دوستان هنوز پیدا می شن کسایی که دارن سازهای اصیل ایرانی رو جهانی می کنن بدون اینکه فقط سعی کنن موسیقی سنتی باهاش بزنن. البته این کار هم جسارت می خواد، هم دانش موسیقی و هم نوآوری.
برای نمونه به موسیقی های کوروش زولانی kourosh zolaniگوش بدین که سنتور رو کروماتیک کرده و تو ارکستر ازش استفاده می کنه
Thumbs Up/Down |
Received: 3/0 Given: 0/0 |
خب به نظر من خیلی درست گفتن این قسمت رو آقای خالقی؛ چرا جوانان ما موسیقی فرنگی گوش میدن؟>>>>>> چون موسیقی اصیل ایرانی به اونها عرضه نشده! و آن را کمتر میشنوند... و البته این مورد هم خیلی قابل تامل هست که جوانان ما از موسیقی چه انتظاری دارند؟! آیا این انتظار به جا و درست است یا ناشی از تفکر نادرست و شاید عدم تفکر است؟!اغلب جوانان امروز که به موسیقی فرنگی آشنا شده اند چون موسیقی ایرانی کمتر میشنوند و به مقتضای جوانی و حرارت و گرمی و سرور و بی خیالی دوره ی میل ندارند از شنیدن آواز همایون و شور کمی هم به تفکر مشغول شوند و چون چیز دیگری از موسیقی توقع دارند که ما نداریم بتدریج به موسیقی خود بی علاقه می شوند این است که شوقی برای به دست آوردن قطعات موسیقی «جاز»
که موسیقی عامیانه ی ساده ی فرنگی است پیدا کرده و متأسفانه از نواهای کلاسیک موسیقی اروپایی هم بی اطلاع اند و این بی خبری کم کم سبب میشود که ما موسیقی خود را از دست بدهیم و در مقابل از موسیقی کلاسیک اروپایی هم بهره ای نبریم و این کار عاقلانه نیست و رفع این نقص با موسیقی دانها است.
هم شناختی از موسیقی نداشتن! و هم بعضیاشون واقعا" ذوق و درک کافی رو نداشتن و واسه این کار مناسب نبودن!عنوان تاپیک و و مطالب بالا همون چیزی هست که تو فصل بیستم کتاب نظری به موسیقی ایرانی آقای خالقی میخونیم...
من از مطالب بالا اینطور نتیجه گرفتم که اگر احساس کنیم که موسیقیمون نیاز به نو شدن داره (که اکنون هم این رو حس میکنیم) و انسان های با ذوقی هم داشته باشیم این نو شدن خودش خود به خود اتفاق میفته.
البته طبق گفته ی ایشون ما باید وسایل این نو شدن رو فراهم کنیم و البته این تجدد نیاز به راهنکا داره. خوب این راهنما کیه؟؟؟
تا این لحظه هم افراد زیادی بودن که سعی در اصلاح موسیقی داشتن و خیلی هاشون هم به اون صورت موفق نبودن. چرا؟؟؟ آیا این افراد راهنما نداشتن یا اینکه شناختی از موسیقی ایرانی نداشتن یا اون ذوقی که آقای خالقی در موردش صحبت کرده رو نداشتن؟؟؟
جوونای ما اکثر قریب به اتفاقشون ثبات ندارن! درک درست ندارن! عقاید درست ندارن! و بدترین قسمتش اینه که انگار دوست هم ندارن که یه روزی اونها هم مثل مردم کشورهای پیشرفته با فرهنگ و متمدن زندگی کنند! از موسیقی هم انتظار نابجا زیاد دارن... اصل موسیقی رو درک نکردن وبا اولین صدای ملودیکی که به گوششون میرسه فقط رقص تو ذهنشون تداعی میشه... البته یکی از منشاء های این انتظارات نابجا اینه که عرضه ی موسیقی و تعریف موسیقی در عرف جامعه غلط بوده!... بعد جوونا هم که بالاخره احتیاج دارن انرژی شون رو خالی کنن و هیجان و شادی میخوان... دست های نامرئی دولت هم دیواری کوتاه تر از موسیقی پیدا نکرده واسه معرفی در جهت فان و شادی و رقص!!! ... دیگه حوصله ندارم... خودتون پرتقال فروشو پیدا کنید!!!به نظرتون ما واقعآ اون چیزی رو که جوون ها میخوان رو تو موسیقیمون نداریم؟؟؟
چرا! خیلی هم خوبهاگه نداریم بهتر نیست اصلاح موسیقی رو از همینجا شروع کنیم و اون حرارتی که گفته شد رو ایجاد کنیم؟؟؟
اکی گفته شادی بده و غم خوبه؟گه قصد داشته باشیم اینطور اصلاحاتی انجام بدیم به نظرتون به مشکل نمیخوریم؟؟؟(به گفته ی خیلی ها موسیقی ما غمگینه حالا این تجدد باعث شاد شدنش میشه. این شاد شدن مشکلی ایجاد نمیکنه؟؟؟)
با توجه به توضیحات بالا پیدا کردن پرتقال فروش بر عهده ی دانش آموز است... لولبه نظر شما اون غمی که تو اکثر کارها دیده میشه باعث تکراری شدن موسیقی ما نشده؟؟؟(و خود این تکرار نیاز به تغییر رو چند برابر میکنه)
حالا چطور تغییر ایجاد کنیم؟؟؟
درد من حصار بركه نيست؛درد من زيستن با ماهيانيستكه فكر دريا به ذهنشان خطور نكرده است.
Thumbs Up/Down |
Received: 1/0 Given: 0/0 |
خوب به قول بقیه موسیقی ما اکثرش غمگینه یعنی یه جوری میگن که انگار اصل موسیقی ما غمه!!!
حالا این نو شدن و به دنبال اون شاد شدن موسیقی ما با اون غمه تضاد داره و به قول برخی اصل موسیقی ما رو هدف قرار میده!!!
به نظرت درسته این چیزی که میگم؟؟؟
Thumbs Up/Down |
Received: 3/0 Given: 0/0 |
نوشته اصلی توسط fagher [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
کجاش غمگینه اکثرش بابا؟ ما هم شاد داریم هم غمگین... حالا ممکنه در یک دوره ی زمانی خاص... نوازندگان و آهنگسازان اون دوره بسته به شرایط و اوضاع سیاسی و اجتماعی به غم یا به شادی بیشتر متمایل بشه احساساتشون و اون جوری رواج پیدا کنه ... مخصوصا" با توجه به این که ایران در خیلی از دوره ها کشوری به شدت سیاسی محسوب میشده و میشه!... ولی نوآوری در کل چیز خوبیه... مشروط بر این که اصالتها حفظ بشن!
درد من حصار بركه نيست؛درد من زيستن با ماهيانيستكه فكر دريا به ذهنشان خطور نكرده است.
Thumbs Up/Down |
Received: 1/0 Given: 0/0 |
ببین آقای خالقی هم یه جورایی گفته که اون گرمایی که یه جوون میخواد داشته باشه موسیقی ما نداره!!!
و خودت هم قبول کردی که اگر اصلاح موسیقی رو از همین حرارت و شور و ... شروع کنیم بهتره...
تو موسیقی دستگاهی ایران اون چیزی که تو سبک های پرطرفدار میبینیم نیست و اگر بخوایم ایجادش کنیم باید یکم همین چیزهایی که بالا گفتم رو بیشتر کنیم. (ما تو موسیقیمون این چیزها رو داریم ولی از اون نوعی نیست که عموم مردم بپسندن پس طبیعطآ باید نوعش رو عوض کنیم.)
حالا این بیشتر کردن شور و نشاط(یا به قول من عوض کردن نوعش) به اصل موسیقی دستگاهی ایران ضرری نمیرسونه؟؟؟
Thumbs Up/Down |
Received: 3/0 Given: 0/0 |
نه این که موسیقی ما کلااون حرارت رو نداشته باشه! بلکه کمتر آهنگساز و نوازنده ای به اون توجه کرده! شما رنگ ناز وزیری رو گوش کردی؟ دخترک ژولیده رو گوش کردی؟ غمگین بوده؟ شاد نبوده؟ پویا و باحرارت نبوده؟ چهار مضرابای مختلف رو گوش نکردی؟ آهنگ های فولکلور سیما بینا رو گوش نکردی؟ بعضی آهنگهای خالدی رو گوش نکردی که از آواز هایی مثل اصفهان و دشتی - که اکثرآ میگن غمگین هستن- چه آهنگهای نشاط آوری درآورده؟... خب پس ما خیلی هم عقب نیستیم و شادی چیز جدیدی نیست که ما بخوایم به وجودش بیاریم... بلکه وجود داره در موسیقی ما... فقط باید به اون بها داد و از دل موسیقی دستگاهی بیرونش کشید.نوشته اصلی توسط fagher [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
درد من حصار بركه نيست؛درد من زيستن با ماهيانيستكه فكر دريا به ذهنشان خطور نكرده است.
Thumbs Up/Down |
Received: 1/0 Given: 0/0 |
درود-سپاس
دقیقآ چیزی بود که میخواستم بهش برسم.
حالا نمیدونم نظر همه همینه؟؟؟
Thumbs Up/Down |
Received: 0/0 Given: 0/0 |
همان طور که دوستان ما گفتن موسیقی ملی ایران شادی داره چیز جدیدی هم نیست
اما از نظر شور جوانی و اینا اولا که جوونا با موسیقی فاخر کلا آشنایی ندارن اما یه مساله هستش عدهی زیادی از جوونا برای تخلیه انرژِی شون دوست دارن مسخره بازی بکنن کارای عجیب بکنن البته دیگه با کارای غیر انسانی کاری ندارم ولی دوست دارن محیط اطراف رو به صورت مبالغه آمیز مسخره کنن و این کار با موسیقی فاخر نمیشه و موسیقی اش هم باید مسخره باشه
مثلا در کشور های پیشرفته و متمدن جوونا می تونن هر موقع خواستن خودشون رو تخلیه کنن به کلوب های شبانه برن یه ذزه مسخره بازی کنن خودشون رو تخلیه کنن که اونم نه دیگه کاملا آزاد با یه سری ظوابت بعدش با این کارا هم فساد اجتماعی و اینا کم میشه هم جوونا موسیقی های فاخر گوش میدن و موسیقی رشد میکنه
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
علاقه مندي ها (Bookmarks)