نوشته اصلی توسط
somka
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
با درود
میکسر گرامی پرسش خوبی را مطرح نمودی که به نوعی مربوط به اوضاع و احوال ما در 100-150 سال اخیر میشود و ان هم بحث مربوط به سنت و مدرنیته است.
اینکه چرا برخی از افراد پیرامون موسیقی سنتی یا اصیل یا هر چیز دیگری که می نامید(در این مورد هم هنوز به یک اجماع نرسیده ایم) تعصب دارند به علل مختلفی مربوط میشود. شاید نااگاهی-ترس از نابودی این موسیقی و یا دچار دگرگونی گشتن ان.
کنار گذاشتن تعصب یعنی با روی باز از مباحث جدید استقبال کردن. اگر ما تکلیف خودمان را با خودمان مشخص کنیم دیگر این اتفاقات نمی افتد. فرض کنید ما یک شیوه ی اصیل سه تار نوازی داریم. با حفظ این شیوه ی اصیل شما می توانید هر چه قدر دلتان خواست نو اوری کنید. تغییرات بدهید. جدیدا هم که مد شده با سه تار اکورد می گیرند و از این موارد. بسیار هم زیباست. اما شما نمی توانید با این مدل سه تار نوازی در جشنواره های خارجی شرکت کنید و بگویید که نماینده ی موسیقی اصیل ایرانی هستید. اینجاست که مرز سنت و مدرنیسم مشخص میشود.
در امر ساز سازی هم این موضوعات به چشم می خورد اما در انجا ظاهرا وضع کمی بهتر است. چون پای مباحث علمی در میان است. اتفاقا امروز ارشیوه مجله ی هنر و موسیقی را نگاه می کردم مصاحبه ای شده بود با استاد قنبری مهر ایشان می گفت به هیچ وجه این مسئله علمی نیست که دو سیم سه تار راست و مستقیم بیایند و دو سیم دیگر با یک ضریب خمیدگی بیاید پایین. ایشان میگفت اگر ما انرا دست بزنیم فریاد اهل سنت به هوا می رود. (البته این گفتگو مربوط به اواخر دهه ی 70 شمسی بود).
علاقه مندي ها (Bookmarks)