0
پتر ایلیچ چایکوفسکی
چایکوفسکی (1840 تا 1893) ، مشهورترین آهنگساز روس، در شهر کوچک وتکینسک که پدرش در آنجا بازرس معدن بود زاده شد. در ده سالگی همراه خانواده اش به سن پترزبورگ نقل مکان کرد و در آنجا به مدرسه ی حقوق رفت. پس از پایان تحصیل در نوزده سالگی کارمند دولت شد. در بیست و یک سالگی، که دیگر کم و بیش برای فراگیری موسیقی دیر است، به تحصیل تئوری موسیقی پرداخت و همزمان با کار دولتی، در هنرستان جدید موسیقی سن پترزبورگ، که نخستین مدرسه ی دانشگاهی موسیقی در روسیه بود، نام نویسی کرد. دو روز پس از ورود به هنرستان به خواهرش چنین نوشت : « دیر یا زود شغل کنونی ام را رها می کنم و به موسیقی می پردازم ... البته تا هنگامی که اطمینان بیابم که دیگر نه کارمند، که یک موسیقیدان هستم، استعفا نخواهم داد. » سال بعد چنین کرد. پیشرفتش در موسیقی چنان برق آسا بود که پس از پایان دوره ی هنرستان، در هنرستان جدید مسکو استاد هارمونی شد و دوازده سال همین سمت را حفظ کرد. او که گویی در پی جبران زمان از دست رفته بود با تب و تاب بسیار به آفرینش موسیقی پرداخت : یک سنفونی ، یک اپرا و یک پوئم سنفونیک از قلمش بر کاغذ سرازیر شد و سی ساله بود که نخستین اثر برجسته اش برای ارکستر یعنی رومئو و ژولیت را آفرید.
موسیقی چایکوفسکی سراسر دربردارنده ی ملودی هایی زیباست که مانند حرکت های باله آکنده از انعطاف و جهشند. او ملودی را چندین بار تکرار می کند و گاه به گاه با استفاده از دینامیک قوی تر و ارکستراسیون حجیم تر، بیانی درون گرایانه و تغزلی را به غریوی پر توان بدل می سازد. ارکستراسیون او به نهایت رنگارنگ، و تضادهای تاثیرگذار و تناوب استفاده از زهی ها، بادی های چوبی و برنجی از ویژگی های آن است. کیفیت پر احساس موسیقی از تضاد های شدید تمپو ، دینایمیک و مواد تماتیک سرچشمه می گیرد.
علاقه مندي ها (Bookmarks)