0
با تمام احترامی که برای Rush قائلم (از دهه هفتاد میلادی و ۲۸۰ دلار سال ۲۰۰۸ دادم که بتونم کنسرتشون رو ببینم) Triumph همیشه برای من یه چیز دیگه بوده. گهگداری خودم شک میکنم که من یه Black Sabbath Nut هستم یا یه Triumph Crazy!!! هههه (perhaps the first one. I BREATH & LIVE Black Sabbath).
به نظر من (حداقل در جامعه امروزی ایران خودمون) نحوه گوش کردن به موسیقی ایراد داره. مثال، من تو یه سایت دیگه دیدم که یکی اومده پست زده که میخوام متال شروع کنم گوش کردن. کی فول آلبوم Metallica رو داره. بی انصاف حداقل نکرده به یه آلبوم راضی باشه!!! خوب این چی میشه. فکر میکنی این بابا بعد از دو هفته به متال وفادار میمونه؟ عمراً! چون فرصت نداشته که به یک درک درست از این سبک برسه. هی هم نمیخوام از زمان قدیم بگم که ۳۵ - ۴۰ سال پیش ما چه جوری آهنگ گوش میکردیم (حس پیری بهم دست میده! هههه) ولی واقعا ما اونموقع بخاطر عدم پیشرفت تکنولوژی (بر خلاف امروز) فرصت کافی برای شنیدن، حس کردن، فهمیدن، و لذت بردن از یه آلبوم رو داشتیم. CD نبود که. ولی همون صدای Reach خش داره صفحه ۳۳ دور هنوز تو گوشمه. و البته افسوس اون روزها به دلم که چه بر سر آرشیو صفحههای نازنینم اومد. یه صفحه از Manfred Mann`s Earth Band داشتم که پشت صفحه، عکس هوائی یک قطعه زمین رو انداخته بود. وقتی زرورق صفحه رو باز میکردی و میخواستی که Play اش کنی، یه تیکه کاغذ میامد بیرون که سند یک فوت مربع از همون زمین بود!!! فکر کن چند نفر از سراسر دنیا این صفحه رو داشتن و هرکدوم یک فوت مربع زمین، کنار یه کس دیگه در یه جای دیگه این کره خاکی، داشت! اسم آلبوم بود، The Good Earth سال ۱۹۷۴.
همون موقعها یکی از دوستام میگفت اگه هر کسی یه نفر رو Rocker کنه، جاش تو بهشته! فکر کنم باید کسانی که تو این سبک صاحب نظر هستند و دستی به آتش دارن، سعی کنن که تازه واردان به این اقیانوس پر ابهت رو کمک کنن تا یه درک درستی از این سبک و بطور کلی Rock بدست بیارن.
The Good Old Days هم اسمش روشه The Good Old Days. اون روزها که دیگه برنمیگرده. پس بهتره که همینی که برامون مونده رو ازش حفاظت کنیم و در پرورشش بکوشیم. اینجوری لذتش هم بیشتر میشه.
علاقه مندي ها (Bookmarks)