اصول ترانه ی فارسی در سبک راک و متال و بحث مهم دراین موضوع

[endvb6]

مرسی از امیر عزیز بابت این دغدغه و بحث بسیار خوب...
من شنونده معمولی موسیقی راک و متال هستم و خیلی به لحاظ مفهوم و نوعیت زبانشناختی، اطلاعی از شکل اشعار این موسیقی ها در غرب ندارم. اما این سوال شما همیشه برای منم مطرح بوده که وقتی راک یا متال ایرانی گوش میدم چرا اون حسی رو ندارم که وقتی راک و متال غربی رو گوش میدم...
اول یه نکته رو در مورد موسیقی رپ بگم و بعد برسم به اون دوتا سبک دیگه: به نظر من موسیقی رپ به لحاظ کلامی حاوی شعر نیست بلکه حاوی گفتاره. موسیقی رپ رو من تو دسته بندی ذهنیم بین راک اعتراضی و پاپ مردمی قرار میدم جایی که اعتراض از حالت انتزاعی، فلسفی و عمیقش خارج میشه و تبدیل به محاوره، مردمی شدن و کف خیابونی میشه. زبون فارسی هم انعطاف محاوره و هم آوایی کلماتش بسیار زیاده. کما اینکه در بعضی از تکست های رپ شما میبیند کلمات هم قافیه نیستن ولی هم آوان و گوش رو اذیت نمی کنن.
اما در موسیقی راک و متال:
من معتقدم ما شرایط اجتماعی ظهور و حضور این موسیقی هارو هنوز بدست نیاوردیم. اون جنبش های اجتماعی دانشجویی و فکری و گفتمانی ای که در آمریکا و اروپا باعث بوجود اومدن این نوع موسیقی ها شده رو نه داشتیم و درک نکردیم. اشعار موسیقی راک و متال ناشی از این برخوردها و دردهاست که به شکل عمیق و با تفکری مطرح میشه. نمادسازی ها، استعاره ها، روایت ها و... بسیار زیادی در اشعار این موسیقی هستش که بازتاب اجتماعه. آهنگسازان و شاعران این موسیقی درک بالایی به نظرم از وضعیت اجتماعی، اعتراض ها و دغدغه های خودشون داشتن و دارن و البته در سرودن و ساختن هم دست و بالشون خیلی بازتره.
در مجموع من فک میکنم که موزیسین های این سبک در ایران نیاز به شناخت، مطالعه و درک بالایی از جامعشون دارن و این سبک مثل رپ و پاپ و... نمیتونه با تقلید به حیاتش ادامه بده.
مرسی