مشاعره

[navid_bikas71]

تو صاحب خرمنی و من گدایی خوشه چین اما
به انعام تو شایستن نه حد هر گدا حافظ

شهریار - خداحافظ

[danesh72]

ظالم نفس خود است هرکه در این روزگار

اندوه پیمان خورد می نخورد آشکار

[amir74]

روزی که بجنبد نفس باد بهاری
بینی که گل و سبزه کران تا به کران است

سایه - هنر گام زمان

[danesh72]

تـرسـم کـه بـه خـاکستر گلخن نستانند

زان جنس که این طایف دربار فروشند

ای کـاش کـه سـجـاده بـه زنـار فروشند

ایـن طـایـفه دین چند به دینار فروشند

[amir74]

دلا دیدی که خورشید از شب سرد
چو آتش سر ز خاکستر برآورد

سایه - یادگار خون سرو

[radman1376]

دلا در عاشقی ثابت قدم باش

که در این ره نباشد کار بی اجر

«حافظ»

[danesh72]

روی تـو کـه رنـگ از رخ گـلـهـای چـمـن بـرد

هوش از سر و طاقت ز دل و تاب و توان برد

جــز فــتــنــه و آشـوب نـدانـسـت دگـر هـیـچ

چـشـمـت کـه ز مردم سخن آورد، ز من بُرد

[dotarist]

در انجمن عقل فروشان ننهم پای

دیوانه سر صحبت فرزانه ندارد

[navid_bikas71]

دودیست در این خانه که کوریم ز دیدن
چشمی به کف آریم و به این خانه بگرییم

شهریار - شاعر افسانه

[amir74]

منم و شمع دل سوخته، یا رب مددی! که دگر باره شب آشفته شد و باد گرفتسایه - بیداد همایون

[navid_bikas71]

هر آنکو سرکشی داند مبادش سروری ای گل
که سرور راستین دیدم سزاوار سرافرازی

شهریار - سیه چشمان شیرازی

[danesh72]

یــقــیــن مــا بـه خـیٰال و گـمـان نـمـیـگـردد
گـمـان آن مـکـنـیــــــدش کـه آن نـمـیگردد
بــغــیــر نــقــش تــوام در نــظــر نــمـی‌آیـد
بــغـیـر نـام تـوام بـر زبـــــــان نـمـیـگـردد

[amir74]

دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

حافظ

شد سوی محتسب و کار به دستوری کرد

[mahgam]

دل پر از شوق رهایی سـت ،ولی ممکن نیست
بـــــــه زبــــــان اورم ان را کـــــــــه تــمــنـــا دارم

[danesh72]

مـــحــبــت دانــد و بــا مــا نــدارد
مــــروت دارد و بــــا مــــا نـــدارد
جـفـا دارد جـفـا، چندانکه خواهی
وفـــا دارد؟ نـــدانـــم یـــا نـــدارد

[dotarist]

در اندرون من خسته دل ندانم کیست
که من خموشم و او در فغان و در غوغاست