0
بهروز صفاريان آهنگساز و تنظيم کننده و حتی مورخ ؟
بهزاد بلور
بهروز صفاريان دست اندرکار خيلی از آهنگ هايی که شما گوش داديد و علاقه دارين بوده و با خواننده های مختلفی کار کرده. الان هم در دوبی داره با برادرش آلبوم شبح رو کار می کنه.
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
در سفری که رفته بودم دوبی که هم هنگامه رو ديدم هم شادمهر، و از دور با معين بای بای کردم! رفتم استوديوئی که بچه ها داشتن توش آهنگ ضبط می کردن. فرزين (صدا بردادر تو عکس با موی بلند) خيلی مهمون نوازی کرد حتی مهمونی نرفت که من بتونم از کامپيوترشون ای ميل بفرستم! (البته الآن پشيمون شده)
فرزين و بهروز و بهنام تو استوديو شديدأ مشغول کار بودن ولی لبخند از لبشون نمی افتاد. بچه ها دارن آلبوم شبح آلبوم آينده بهنام رو که بهروز ساخته ضبط می کنن.
بهروز تو کلی از آلبوم ها هنرنمائی کرده يا آهنگ ساخته يا تنظيم کرده (آلبوم دلقک و غريبه و دو رنگی و مسافر و...) با بهروز درباره آلبومهای اخير و کتابی که می شه گفت راهنمای موسيقی پاپ يا موسيقی روز هستش حرف زدم . کتاب نت ، احساس ،ترانه.
مصاحبه رو بخونين که از قافله عقب نيافتيد آخه بهروز يکی از داغ ترين آهنگسازان ايرانيه و خودش هم خبر نداره :
بهروز جان ، الان مشغول ضبط آلبوم برادرت بهنام هستی ، درسته ؟
بله. در حال حاضر بعد از سه سال که از آلبوم اولش دو رنگی می گذره ، به همراه هم آلبوم دومش به نام شبح رو داريم ضبط می کنيم.
بهروز چرا رفتی دوبی ؟
استوديوهای ايران خوب هستند اما برای موسيقی های روز ترکيب خوبی رو ندارند. فکر می کنم که شايد به زودی همچين استوديويی در ايران راه بيافته که خواسته ما رو برآورده بکنه. اما در حال حاضر چنين استوديويی نيست!
چند وقت توی دوبی می مونيد؟
کار اين آلبوم يک ماه و نيم ديگه تموم ميشه.
بعدش ديگه هفت خوان گرفتن جواز هست ، درسته ؟
بله.
چند جمله از يکی از اشعار آلبوم شبح رو برامون بگو؟
وقتی ماه توی شب می تابه مثل چشم جسد ... توی شهر مرگ و وحشت ميرسه ساعت بد ... ساعتی که مرده ها تو دل خاک زنده ميشن ...
تا حالا روی چه آلبوم ها و آهنگ هايی کار کردی؟
چند تا کار اخيرم رو براتون توضيح ميدم ... دو سه سال پيش من مديريت آلبوم برادرم به نام دو رنگی رو انجام دادم. آلبوم نون و دلقک با صدای محمد اصفهانی و آلبوم به سبک رپ به نام اسکناس رو با شاهکار بينش پژوه کار کردم و الان هم يک آلبوم از من بيرون اومده که البته کار جديدی نيست به نام غريبه ...
در مورد آلبوم غريبه با صدای خواننده ای به نام فريدون برامون بگو؟
ايشون اولين خواننده ای بوده که از لس آنجلس ويدئو داشته و در واقع رسماً کار موسيقی رو اون طرف انجام می داده و در ايران مجوز انتشار آلبوم گرفته ! اونطوری که من شنيدم در حال حاضر هم توی ايران خيلی آهنگ هاش طرفدار پيدا کرده.
دو تا از آهنگ های آلبوم رو من ساختم ، بقيه اش رو خود فريدون عزيز ساخته. يکی از آهنگ هايی که من ساختم فاصله ها نام داره. اين يکی از آهنگ هايی است که من شعرش رو خيلی دوست دارم چون از فاصله ها و از درد فاصله حرف ميزنه.
بهروز تو يکی از آهنگ سازان فعال ايرانی هستی که کار ضبط انجام ميدی ، آهنگ می سازی و اخيراً هم کتابی نوشتی در مورد تاريخچه موسيقی پاپ ، ميشه درباره اش توضيح بدی ؟
در اين کتاب من يک مقدار به تئوری موسيقی پرداختم و بعد به موسيقی پاپ. درباره پاپ که چند شاخه هست و اينکه هر موسيقی ميتونه پاپ باشه و... دقيقاً به موسيقی هايی که در داخل کشور توليد شده اشاره کردم.
فکر می کنی چرا بعضی ها توی موسيقی پاپ موفق شدن و بعضی ها نتونستن پيش برن؟
به جا کار کردن و انتخاب زمان مناسب از هر چيزی مهم تره. اينکه در چه زمانی چه چيزی خونده بشه ... اينکه خواننده خودش رو بشناسه، و شخصيت خوانندگی هم مهمه، يعنی به شخصيت خودش مياد که اينجوری بخونه يا نه ! چيزی که يک موسيقی رو Pop يا مردم پسند می کنه ، در درجه اول ساده کردن اون موسيقی هست.
ديگه چه قسمت هايی توی کتابت هست ؟
بيشتر سعی کردم راجع به سبک ها صحبت کنم. چون فکر کردم چيزی که بيشتر از همه احتياج هست اينه که مردم بتونن سبک های موسيقی رو از هم تشخيص بدن و اينکه بتونن Style يا سبک موسيقی مورد نظرشون رو پيدا کنند.
يا حداقل بدونند موسيقی که می شنوند در چه سبکی هست! به نظر من مثلاً Rap موسيقی خوبی نيست ، فقط يک Loop هست که دائماً تکرار ميشه و روش حرف می زنند. در مورد Rock صحبت کرديم و اينکه راک چند شاخه ميشه و اينکه ساز اصليشون چطوری هست و ...
چرا در اين چند سال بعد از انقلاب ، شبيه خونی انقدر در ايران باب شده ؟ مثل شبيه داريوش خوندن ، شبيه ابی خوندن و ...
چون بعد از انقلاب ما ويدئو کليپی نداشتيم که نگاه بکنيم و نوع نگاه مردم ما در ايران فقط روی فضاهای قبل از انقلاب مونده بود و تصويری که از فيلم های فارسی و شو های قديمی داشتند. آخرين چيزی که اينها ديده بودند اين سری تصاوير بوده. به خاطر همين هم بود که بعد از انقلاب موسيقی های شبيه قديمی بيشتر می گرفت و عده ای سعی می کردند شبيه سازی صدای اونها رو بکنند.
حتی کار جديدی هم ارائه می دادند و با شکست روبرو می شدند و ناراحت می شدند. مثلاً يک آقايی مياد و راک ميخونه ، بعد آلبومش ۵۰۰۰ تا فروش ميره و کلی ناراحت ميشه! موسيقی جديد که ميخواد کار بشه بايد فرهنگش آموزش داده بشه و تنها راهش هم ويدئو کليپ هست و بعد از اون آهنگ ها از نظر مردم زيبا جلوه می کنه.
يعنی تو مسئله ويدئو رو خيلی مطرح ميدونی و اينکه مردم توقع صدا و تصوير رو با هم دارند ؟
در رابطه با کار جديد صددرصد.
ولی خوب اون رو هم بايد تلويزيون و اون کشور اجازه بده ، درسته ؟
...
باز هم به ايران برميگردی و يا ترجيح ميدی دوباره بيايی توی دوبی ضبط کنيد ؟
من فعاليت هام رو در ايران می کنم و ضبطم رو در دوبی.
موسيقی پاپ پيش از انقلاب و بعد از اون چقدر تفاوت داره ؟ آيا درسته که ما فکر کنيم موسيقی پاپ بعد از انقلاب ايرانی تر شد ؟
بله. اين حالت بعد از انقلاب خيلی بيشتر وجود داشته. به خاطر اينکه موسيقی سنتی خيلی زودتر از موسيقی پاپ آغاز به کار کرد. بعد از انقلاب که يک سری از موسيقی سازان خوبمون به آمريکا رفتند و در اونجا فعاليت هنری کردند ، اين موضوع رو بزرگتر کردند و کار وسيع تری روش انجام دادند.
مثلاً موسيقی بندری الان خيلی معروف شده و تقريباً جزو يکی از سبک های موسيقی ايرانی محسوب ميشه. در صورتی که خيلی از موسيقی های ديگه هست که قشنگ هست و معروف نشده! ولی با اين حال اين به عهده بچه هايی بوده که در آمريکا بدون محدوديت کار می کردند.
بايد هم انجام می دادند چون ما تنها پنج يا شش سالی هست که اجازه اين کار رو داريم! ولی از اين به بعد بايد ديد که در داخل کشور چه اتفاقی ميافته و ما انتظار داريم که بيش از بچه های لس آنجلس در ايران ، فعاليت های موسيقی ايرانی بشه.
محدويت هايی که در ايران هست تنگ تر شده و يا ميشه گفت راه بهتری داره باز ميشه برای کسانی که موسيقی پاپ انجام ميدن که به سطح جهای برسه ؟
محدوديت ها در يک جاهايی واقعاً بد نيست. اما جاهايی که محدوديت در جهت اين باشه که فقط اون شخصی که کار تو رو رد می کنه ، بخواد جايگاهش رو از دست نده باشه خيلی بده. البته فکر کنم اون حالت تعداد زيادی نيستند و الان هم که در کل اگر به موسيقی نگاه کنيد ، می بينيد که موسيقی توی ايران دائم داره آزادتر ، بهتر و سالم تر ميشه.
هر چند که توی يک مقطعی می بينيد که موسيقی های نامناسبی وارد بازار ميشه اما باز به نظر من موسيقی های داخلی در زمينه شعرها ، مفهو م گفتار و نوع آنها ارزشمندتر هستند.
فقط محدوديتی که الان هست و معلوم نيست کی برداشته بشه ، صدای خانم ها هست که تکی بخونند.
اون هم فکر می کنم که حل ميشه. چون به نظر کل موسيقی دانان و مسئولين درباره اين موضوع هيچ مشکلی ندارند ، يعنی هر کدوم که راجع اين موضوع صحبت می کنند می گويند که مشکلی نيست.
چون بافتی که در داخل وجود داره ، بافت مثبت و خوبی هست و حتی اگر اين بافت در زمينه صدای زن هم فعاليت بکنه ، قطعاً فعاليت سالمی خواهد بود و مسئولين بايد به اين فکر بکنند که خانم های جوون که درس می خونند و صداهای خوبی هم دارند ، بايد بتونن که خودشون رو نشون بدن و فقط اينطوری نباشه که در کنار يک مرد ديگه باشند و زيرصدای او بخونند.
اين دسته از افراد حق دارند که بخونند و اين خيلی بهتره که در کشور خودشون و زير نظر مسئولين مربوطه فعاليت کنند تا اينکه به خارج از کشور بروند.
علاقه مندي ها (Bookmarks)