0
از همراهی تان سپاسگزارم . از دوست نازنینم endvb6 که کمی هم از ما عصبانی هست عذر می خواهم اگر سوء تعبیر شده . من هرگز به جناب ساکت توهین نکردم زحمات ایشان در انتشار بعضی آثار قدما و حضور در برنامه نیستان و تدریس ردیف (فارغ از نحوه تدریس) ، و وفاداری به استاد مشکاتیان ستودنی است. عزیزم ما ملتی هستیم که در طول تاریخ دچار ظلم و استبداد و بیداد زمان و جور حکام بوده ایم اگر خوب نگاه کنیم می بینیم بخصوص در مشروطه همین دای دالای تار ایرونی بوده که مسکن دردها و رنجهای مردم بوده . پس این دای دالای خیلی با ارزش بوده و هنوز همین برای بسیاری از مردم با ارزشه ولی انصافا کارهای نو و امروزی تا چه حد بین آحاد این ملت رسوخ کرده و در فشارها ، بدبختی ها و گرفتاریهایشان درکنارشان بوده است؟ این ملت تشنه آثاری است که بر فرهنگ کهن خاکش تکیه دارد و ریشه در اعماق خاک وطنش... دوست من ! جوانان اگر به این رویکرد اقبال نشان میدهند به این دلیل است که هنوز سنگینی بار و فشار را حس نمیکنند و یا شاید آن موزیسینها هم همینطور ...
پس شما هم می پذیرید که در دهه هفتاد نوگرایی بحث جدی نبوده و بپذیرید پیوند میان مردم و هنرمندان وآثار موسیقی هم در آن زمان بیشتر بوده است. کدام نوارها فروش بیشتری داشت در ان زمان؟ نواری که با میراث گذشته ملت همخوان تر بود . نه ؟ امروز که این ملت بیشتر نیاز دارد عزیز! به استاد ما آقای مشکاتیان گفتند چرا موسیقی شما اینقدر غمناک است گفت موسیقی ملتی که به نان شب محتاج است نمیتواند شاد باشد. (به همین تعبیر) . پس هنرمند اگر دلسوخته باشد ، اگر بخواهد برای مردمش باشد ، باید با مردمش باشد . بعضی دارند این وسیله تسکین مردم را از آنها میگیرند به آنسو می فرستند . دقیقا در سالهایی که خلاء اساتید حس می شود . این خطرناک است...
اما آرین عزیز درست میفرماید ما بهتراست تا بی جهت از آوردن نام اساتید خودداری کنیم تا خدای ناکرده تحقیر و توهینی حادث نشود.
بازم از همه متشکرم که دارند کمک میکنند دیدگاهها مطرح شود . با تشکر - رد نظر من دراختیار شما
علاقه مندي ها (Bookmarks)