0
ریشه آلگریاس :
آلگریاس برگرفته از لغت «آلگره» (Alegre) با ریشه لاتین Alecris, Alicer همه به معنی « شادی ، خوشحالی ، خنده ، تفریح ، مزاح ، شادمانی و بشاشیّت » می باشند .
این پالو زیر گروه یک آواز قدیمی به نام کانتینیاس (Cantinas) است و با پالوهای دیگری مانند آلگریاس پور روساس (Alegrias Por Rosas) ، کاراکولِس (Caracoles) و رومِراس (Romeras) هم خانواده می باشد . آلگریاس در حقیقت یک سبک آوازی ست که جهت همراهمی با رقص در کادیز به وجود آمد .
رقص آلگریاس :
آلگریاس یک کانته فِسته رو (Cante Festero) است ؛ یعنی نوعی از آواز که با صدای بلند و شادمانه در جشنها خوانده می شود و برای همراهی با رقص های شاد بسیار مناسب است.
از ویژگیهای آن پویایی ، وقار ، زیبایی و روانی ریتم می باشد . فرم حرکات رقص آلگریاس طوری است که طبیعت ظریف و زنانه را القا می کند ، ولی هم زنان و هم مردان می توانند با آن برقصند .
آلگریاس خود دارای انواع گوناگونی است که تنها آلگریاس منصوب به کادیز (Alegrias de Cadiz) و کوردوبا (Alegrias de Cordoba) از ایام قدیم باقی مانده اند و بیش از دیگر انواع آن شناخته شده اند .
شکل رقص آلگریاس با تمامی فرم های دیگر فلامنکو تفاوت دارد . مقدمه آن بخشی است به نام سیلنسیو (Silencio) که تم آرامی دارد و در تنالیته مینور برای نواختن گیتار تنظیم شده . این بخش خود از دو قسمت به نامهای پاسِیّوس (Pasellios) و مارکاخِس (Marcajes) تشکیل می شود .
پاسیوس یک مقدمه تشریفاتی و سنگین با یک سری از بخش های تکرار شونده موسیقیایی ست. مارکاخس در حقیقت بخش موسیقیایی نشانگر تکرار اشعار می باشد . سیلنسیو در انتها با یک یامادا (Llamada) خاتمه می باید .
در زمان پیدایش و رونق کافه های آواز (Caffes Cantantes) ، رقاصان بزرگی همچون خوانا لا ماکارونا ، لا مالِنا ، فرناندا آنتیونِز لا مِخورانا و گابریل اورتگا ، رقصهای زیبایی را از آلگریاس ارائه کردند و باعث شدند تا آلگریاس جایگاه ویژه ای در محافل فلامنکو بیابد . بدین ترتیب آلگریاس تبدیل به پالویی شد که هر هنرمندی آن را در رپرتوارش می گنجانید .
آواز آلگریاس :
آوازهای این پالو ریشه در شهر کادیز خوتا ، از منطقه آراگون دارند که در زمان جنگلهای داخلی اسپانیا مورد استقبال مردم واقع شد. بر اساس ادبیات شفاهی و مردمی ، شکل فلامنکوی این آواز حاصل زحمات خواننده بزرگ کادیزی ، انریکه بوترون (Enrique Botron) است.
مدتی پس از وی ، ایگناسیو اِسپلِتا (Ignacio Espleta) این فرم آوازی را توسعه داد .
بخش آغازینی که امروزه به صورت «Ti ni ti Tran»در غالب اجراهای آوازی آلگریاس شنیده می شود ، بدعت اسپلتاست. وی در یکی از مجالسی که مشغول خواندن بود ، به جای ابیات آغازین شعر آواز که یادش رفته بود ، از این الفاظ استفاده نمود .
چندین سال پس از اسپلتا ، خواننده ای از اهالی سِویل به نام مانولو بِرگاس (Manolo Vergas) اجراهای زیادی در پالوی آلگریاس انجام داد و باعث مردمی شدن و توسعه بیشتر این پالو شد . از برجسته ترین خوانندگان این پالو می توان از پریکون د کادیز ، اِل فله چا دِ کادیز ، ال بنی د کادیز ، ال چاتو د لا ایسلا ، فسفوریتو ، لاپرلا دِ کادیز ، کامارون د لا اسیلا ، چانو لوباتو و خوانیّو بیّار نام برد .
ساختار شعر در آواز آلگریاس مانند بسیاری از دیگر کانته ها از کوپلا(Copla) تشکیل می شود . کوپلا بخش هایی از شعر است که خود مرکب از چند بیت شعر می باشد .
در آلگریاس کوپلا شامل چهار جمله هشت سیلابی است که غالبا مقفی نیز هستند . گاهی در بین کوپلاها واریاسیون هایی موسیقایی با الگوی ریتمیک یکسان آورده می شود که خوگوئِتیّوس (Juguetillos) به معنای« بازیهای کوچک» نام دارند
گیتار در آلگریاس :
پالوی آلگریاس مانند تمامی پالوهایی که منشا شان از ناحیه خوتای کادیز است ، در گام ماژور نواخته می شود که ضمنا در بقیه پالوهای زیر گروه کانتینیاس نیز کاربرد دارد . قابل ذکر است که بخش سیلنسیوی آلگریاس در حقیقت یک تعویض مد از مد ماژور به مد مینور هارمونیک (معمولا لا مینور) می باشد .
مقدمه پالوی آلگریاس معمولا در تنالیته های «ماژور» و «سی ماژور» اجرا می شود و با تنالیته های «لا ماژور» و «می ماژور هفت» ادامه می یابد .
مقدمه آلگریاس به صورت رسگوادوهای پنج تایی و ملایم و آهسته است که پس از چند لحظه سکوت یک یا چند فالستا ، قطعه را به سمت اِسکوبیّا (بخش اجرای ساپاتئادو یا رقص پا) هدایت می کنند .
بخش ااسکوبیا آنقدر ادامه می یابد تا رقاص با اجرای یک یامادا ، بخش پایانی را مشخص کند . بعد از این یامادا ، یک پاسیو شامل تعدادی راحئو اجرا می شود که در نهایت به یک یامادای دیگر می انجامد . سپس با اجرای یک اسکوبیا و یامادای دیگر ، بخش ایدای (Ida) آلگریاس که در حقیقت اختتامیه رقص است ، خاتمه می یابد .
کمپاس آلگریاس :
در پالوی آلگریاس هم رقص و هم آواز دارای وزن شناخته شده ای هستند که شبیه سولئاست ولی با حالتی سبکتر بیان می شود . در این پالو نواختن گیتار حالتی شادمانه و سرزنده دارد و از الگوی کمپاس 12 ضربی با شروع در ضرب شماره 1 تبعیت می کند . الگوی تاکیدگذاری پایه کمپاس 12 ضربی آلگریاس معمولا به صورت زیر می باشد :
تاکیدات مانند الگوی پایه سولثارس (و بقیه پالوهای خانواده سولثارس) روی ضرب های 3 و 6 و 8 و 10 و 12 واقع می شوند
علاقه مندي ها (Bookmarks)