-
Wednesday 30 September 2009
#1
کاربر حرفه ای
وضعیت
- افلاین
-
7 کاربر برای این پست از Leon تشکر کرده اند:
-
Wednesday 30 September 2009
# ADS
-
Wednesday 30 September 2009
#2
مسئول بازنشسته
وضعیت
- افلاین
0
درود و خسته نباشید
کاش بعضی هنرمند ها مانند رهام سبحانی کمی شرافت داشتند . درود بر استاد رهام سبحانی که از هنرمندان و موسیقی خاک خودش با جان و دل دفاع میکند
و همچنین باز هم میگم روح استاد مشکاتیان شاد که مردانه در راه پیشرفت موسیقی کشورش تلاش کرد و با افتخار چشم از جهان فرو بست...
کورش کبیر: فرمان دادم تا بدنم را بدون تابوت و مومیایی به خاک سپارند تا اجزای بدنم خاک ایران را تشکیل دهد.
-
کاربران زیر از Peddy به خاطر این پست تشکر کرده اند:
-
Wednesday 30 September 2009
#3
کاربر نمونه
وضعیت
- افلاین
0
اما بنا بر اخباری که من در جریانش هستم استاد محمدرضا لطفی پیام تسلیت برای درگذشت استاد مشکاتیان فرستادند (گرچه کمی دیر این کار رو انجام دادند اما نمیشه انکارش کرد)
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
ویرایش توسط marzi_a1732 : Wednesday 30 September 2009 در ساعت 10:30 PM
من از نـژادِ اهـــوراییــانِ آزادم / من از بهشتِ چو زندان، خوشم نمی آید
اگر خدای نفهمد زبانِ پارسی ام / از آن خدای، به قرآن ! خوشم نمی آید
-
7 کاربر برای این پست از marzi_a1732 تشکر کرده اند:
-
Thursday 1 October 2009
#4
مسئول بازنشسته
وضعیت
- افلاین
0
یه قسمتی از متن برخوردم . تصمیم گرفتم یه چیزی بنویسم . کاش جناب سبحانی هم می دیدند و با هم بیشتر حرف میزدم .
در اینکه سکوت اقای لطفی ناراحت کننده س شکی نیست. بنده از همون روز اول شنیدن این خبر دردناک منتظر اعلام نظر استاد لطفی بودم که متاسفانه هنوز انجام نشده . اما ...
اما متاسفانه آقای سبحانی عزیز ، توی متنشون حرفهایی زدند که به نظرم کاملا از روی احساسات زده شده. که شما رفتی فرنگ و توی عیش و نوش زندگی کردی و فلانی و فلانی ماندند و ... شما کجا بودید ؟ شما چه کردید ؟
واقعا میشه به لطفی امروز (که قبول دارم خیلی تغییر کرده) برگشت و گفت : شما چه کردید ؟
کاش یه مقدار در انتخاب واژه ها بیشتر دقت می شد نه از روی احساسات از دست دادن یک عزیز .
درگذشت استاد مشکاتیان بدون شک یک فاجعه ی بزرگ بود . اظهار نظر کردن هر کسی در این مورد ، به خودش بستگی داره و وجهه ی هنری و شخصیتش رو به مردم معرفی میکنه .
اما توی این متن ، پاک کردن یه سری واقعیت ها هم داره صورت میگیره که دست کمی از زشتی بی اعتنایی به مرگ یک دوست نداره !
------------------
متن مرضیه جان رو الان دیدم .
بازم تاکید میکنم کاش یه مقدار با تامل بیشتر ...
ویرایش توسط Kamanche : Thursday 1 October 2009 در ساعت 12:28 AM
دلیل: دیدن پست قبلی
این چه استغناست یا رب ! وین چه قادر حکمت است !
کاین همه زخم نهان هست و مجال آه نیست !
-
7 کاربر برای این پست از Kamanche تشکر کرده اند:
-
مسئول بازنشسته
وضعیت
- افلاین
او خود گفته بود
0
متن نوشته شده ی محمد رضا لطفی در سوگ پرویز مشکاتیان در روزنامه ی اعتماد
===
او خود گفته بود ...
روزي و روزگاري بود بس رفيقانه که هيچ کس داعيه برتري نداشت و عشق محور نزديکي ها بود و همه ما وطن دوست و آرمان گرا بوديم. فرهنگ ايران زمين را با همه نارسايي هايش دوست داشتيم و همه با هم تلاش مي کرديم لاشه فروپاشيده موسيقي ايراني اصيل و ناب هنري را با برداشت جديد و پويا به مقام والاي خود برسانيم. همه جوان بوديم و چيز زيادي نمي خواستيم، با هم تبادل نظر داشتيم و دل مان براي يکديگر تنگ مي شد. آن زمان از روزگار کنوني ما زياد دور نيست، اما اين آتش دروني که مايه اصلي نزديکي ما بود، در ميان تنش هاي روزگار که کم هم نبود، کمرنگ شد و هر يک از ما را به سمتي دور پرتاب کرد که ما تا به امروز نتوانستيم همديگر را دوباره آن گونه رفيقانه دوست بداريم.
هنگامي که از من بپرسند چرا تا اين اندازه با هم بيگانه شديم، خواهم گفت عمده علت آن پيچيدگي ساختار اجتماعي و شيوه زمامداري و بي دقتي خود ما بود که نتوانستيم قوانين اين جريان عظيم اجتماعي را به درستي تحليل کنيم. تا زماني که فرهيختگان ما زنده بودند و روزنامه هايي بود که تحليلي درست به ما مي داد، ما مي توانستيم آينده مان را رصد کنيم و اين گونه به جايگاه اجتماعي مطمئن تري تکيه کنيم.
روزي يکي از فرزانگان بزرگ سياسي ما گفت؛ «جريانات اجتماعي ايران وارد تونل تاريکي شده که نمي شود انتهاي روشن تونل را به خوبي ديد. » امروز همان روزي است که هوا بس خطرناک تيره شده و ما هنوز در ميان همان تونل تاريک در حرکت بوده و زندگي مي کنيم. هنوز تونل تعالي و تکامل نظام ما تاريک است و نسل هاي بعد از ما نيز قادر به عبور از اين تنگه تاريک نشده اند که اميد است با توجه و هوشياري بيشتر مردم و خرد پخته دولتمردان ما بتوانيم به روشنايي آن طرف تونل برسيم که آرزويي است طبيعي که همه ما 30 سال است به انتظار نشسته ايم.
تداوم زندگي ما موسيقيدانان متعهد، حاصل دوران سخت و پيچيده يي بود که هريک به اندازه توان مان تلاش کرديم و در راه احياي موسيقي کشورمان زحمت کشيديم تا پرچم پرافتخار ملي ايران زمين را در ايران و بيرون مرزها برافراشته نگه داريم. با اينکه تعداد ما زياد نبود اما آنچه جاودان مانده و به بخشي از خاطرات ملي ما تبديل شده، نتيجه کار همين گروه از موسيقيدانان بوده و هم اکنون نيز در ميان انگشتان و حنجره جوانان ما در حرکت است.
پرويز مشکاتيان که روحش قرين رحمت باد، آثار جاوداني را به فرهنگ ايراني افزود. «رزم مشترک»، «ايراني» و «مرا عاشق چنان بايد» حاصل يکي دو سال قبل و بعد از انقلاب 57 بود که باعث شکوفايي موسيقي و شهرت خوانندگاني چون ناظري و شجريان و بعدها شادروان بسطامي شد. هنوز بهترين آثار هنرمند گرامي شجريان بازتاب همکاري پرويز مشکاتيان در آثار جاودانه «آستان جانان» و «مرکب خواني نوا» است. پرويز تلاش زيادي براي معرفي خوانندگان شناخته شده و ناشناس کرد، او واقعاً عاشق غزل و هنر تصنيف سازي بود و به آوازخوانان خوب همواره احترام مي گذاشت.
پرويز مشکاتيان هم در عرصه نوازندگي سنتور صاحب سليقه خاص بود و هم در عرصه آهنگسازي خط و خطوط زيبايي را دنبال مي کرد. آنچه در رشد مشکاتيان تاثير زيادي داشت، نزديکي عليزاده و همکاري بسيار عالي بين اين دو در گروه عارف بود که هر دو سکاندار قدرت نوازندگي در گروه عارف بودند. فرم چهارمضراب به وسيله گروه ابتدا در کار عليزاده خود را نشان داد و در کار مشکاتيان به درجه رشد زيادي رسيد. نفر بعدي که بر روش نوازندگي و سازندگي او تاثير زيادي گذاشت، ناصرخان فرهنگ فر بود که به پرويز ريتم هاي لنگردار و شکسته را ياد داد و او توانست از اين ضرب هاي شکسته ناصر کمال استفاده را بکند. اين تاثيرها، تازگي فوق العاده يي به کار مشکاتيان داد.
يکي از خوبي هاي مشکاتيان اين بود که گوشي حساس و فراگيري بي نظيري داشت. خيلي زود بهترين چيزها را مي گرفت و دوباره بدان جان تازه مي داد و آن را با آرايشي جديد تحويل جامعه مي داد. او ترسي نداشت که بگويند اين کار برگرفته از اين آهنگ و آن آهنگساز است. با شوري که داشت هر ملودي را جان تازه مي داد و آن را از درون خود عبور مي داد و به آثار تازه تري دست مي يافت.
در رابطه با رنگ آميزي ارکسترنو ايراني نيز پرويز ذوق سرشاري داشت. صداي گروهش بسيار کوک و زيبا بود تا جايي که ما مدت ها بود چنين صدايي از يک گروه با سازهاي ايراني نمي شنيديم.
متاسفانه پرويز با اين همه استعداد خود را به ورطه خطرناکي سوق داد تا جايي که به حرف هيچ يک از دوستان نزديکش گوش نمي داد. هنگامي که شادروان ناصر فرهنگ فر را خاک مي کردند گفته بود «نوبت بعدي من خواهم بود». او ديگر رمق زندگي کردن در سختي ها و بي مهري ها را نداشت. باشد که جوانان اهل موسيقي ما که راهي اين حرفه مي شوند بدانند که هنرمندان زاييده رنج زمان هستند و بايد از دشواري هاي زيادي عبورکنند. بايد توجه داشته باشند اين ذات آتشين هنر ماست که گرم کننده زندگي ما خواهد شد. بايد مراقب سلامتي روح و جسم مان در هر شرايطي باشيم. هنرمندان متعلق به مردم هستند و خلاقيت و طول زندگي آنها بايد مراقبت شود. دولت ها نيز بايد بدانند ملتي که هنر ندارد مرده است و اگر ايران و نام بلندش تاکنون زنده مانده، به خاطر ذوق ملي مردم و هنرمندان فرهيخته آن بوده و هست. نظام جمهوري اسلامي وظيفه مند است تا آنجا که مي شود حرمت هنر و هنرمند را بيشتر نگاه دارد و نگذارد در تاريخ بنويسند که اين نظام سر دشمني با هنر به خصوص موسيقي معنوي ما داشته است. قوانين بايد بازنگري شود و همان گونه که در هزار و چهارصد سال در تمامي کشورهاي مسلمان جهان منطبق با زيست نوين زندگي تغيير کرده، بازنگري شود و کساني که با تعصب و چشمان بسته به اين هنر شريف نگاه مي کنند، تجديد نظر کنند. باشد که آن روز طلايي تحت توجهات همه رهبران بارز و سرآمد کشور ايران روزي از راه برسد. در انتها از خانواده مشکاتيان عزيز عذرخواهي مي کنم که به خاطر نبودنم در ايران نتوانستم به اين عزيزان داغديده به خصوص مادر گرامي و فرزندان شان تسليت گفته و در غم و اندوه آنها شرکت داشته باشم.
روحش شاد و دل همه عاشقان او گلگون باد
منبع : پایگاه خبری تحلیلی فرارو
http://www. fararu. com/vdcaomne.49nuu15kk4. html
این چه استغناست یا رب ! وین چه قادر حکمت است !
کاین همه زخم نهان هست و مجال آه نیست !
-
5 کاربر برای این پست از Kamanche تشکر کرده اند:
-
مسئول بازنشسته
وضعیت
- افلاین
0
متاسفانه این متن به خصوص در میان خبرگزاری ها (به خصوص از نوع دولتیش) اصلا انعکاس نداشت! دلیلش هم به گمانم شاید قسمت آخر حرف های ایشون بوده باشه !
ویرایش توسط Kamanche : Friday 2 October 2009 در ساعت 12:33 AM
این چه استغناست یا رب ! وین چه قادر حکمت است !
کاین همه زخم نهان هست و مجال آه نیست !
-
2 کاربر برای این پست از Kamanche تشکر کرده اند:
علاقه مندي ها (Bookmarks)