بهمن رجبی

[rhusseiny]

با سلام به دوستان عزیزم و با ابراز تاسف عمیق از فترت شدیدی که مبتلابه انجمن تمبک شده. راستش قصد نداشتم دیگه مطلبی بنویسم، چون احساس میکنم حتی گردانندگان اصلی سایت هم رغبت چندانی به سرپا ماندن این انجمن ندارن (گواه بر این مدعای بنده، مکاتبات فراوان من با مدیران و معاونین سایت و درخواست انتساب جانشین برای استاد عزیزم خان که مدتیه درگیر مشکلات شخصی شده، بوده که متاسفانه علیرغم وعده های داده شده، تا این لحظه ترتیب اثر داده نشده است).
روز جمعه ی هفته ی گذشته، برای سوال مهمی که به ذهنم رسیده بود تصمیم گرفتم شخصا و از نزدیک خدمت جناب رجبی برسم و از محضر ایشون بهره ببرم. آنچه که دیدم و شنیدم منو بر این داشت که شرح ماوقع رو برای دوستداران موسیقی و به خصوص علاقه مندان به ساز تمبک بنویسم و البته برای این کار از آقای رجبی (خیلی سعی میکنم بنا به خواست خود ایشون لقب استاد رو به کار نبرم) کسب اجازه هم کردم.
در طی این دیدار که حدودا 4 ساعت طول کشید، آقای رجبی از من مصرا خواستن که مطلبی رو به صورت ویژه در سایت مطرح کنم. با توجه به اهمیتی که این مطلب برای ایشون داره (چون به شدت پیگیر قضیه هستن) و به دلیل قولی که بهشون دادم، اول اون مطلب رو عینا با جملاتی که خودشون دیکته کردن نقل میکنم و بعد از اون و در قسمتهای بعد به مرور شرح آنچه در روز جمعه گذشت رو برای شما عزیزان نقل خواهم کرد. لازم به ذکره که با توجه به این که روی سخن ایشون با جناب محمدرضا درویشی است، به نوبه ی خودم، این حق رو برای ایشون هم قائل هستم که جوابیه ی ایشون رو هم در اینجا ذکر کنم. باز هم تاکید میکنم که من فقط و فقط نظر آقای رجبی رو اینجا نقل میکنم و قضاوت نهایی با شما خواننده ی عزیز هست.

جناب محمدرضا خان درویشی:
پس از سلام و محترم داشتن آثار موسیقیایی و نوشتاری تان -که بخشی است کاملا جدا از منش و شخصیت- به عرض تان برسانم که:
من در زندگی اجتماعی و هنری خود -که با درد و رنج فراوان همراه بوده است- از افتخاراتی هم بهره مند بوده ام؛ افتخاراتی از قبیل مصاحبت و همنشینی با احمد شاملو (شاعر بزرگ ملی ایران) ، مجالست و هم غذایی با دکتر محمدتقی مسعودیه (بزرگ محقق موسیقی ایران) و آشنایی نزدیک با دکتر امیرحسین آریان پور (پدر جامعه شناسی ایران). و در مورد هنر والای تمبک نوازی نیز (که برایم به تصدیق دوست و دشمن، وسیله بوده است نه هدف) افتخاراتی از قبیل...
اما بزرگترین افتخار من اینست که شما با آن افکار و اندیشه هایی که دارید از من متنفرید (که این مورد را در حیاط تالار وحدت به عینه دیدم) که بی نهایت خوشحالم. چرا که اگر شما و امثال شما با افکار و کردار اجتماعی و هنری من موافق می بودید، آنگاه فاجعه ای اتفاق می افتاد و آن هم زیر سوال رفتن تمام افتخارات گذشته ی من بود که در این صورت باید حتما تن به ازدواج مجدد می دادم که همان مرگ مفاجات بود!

باقی بقایتان
باراک اوباما فدایتان
آشغال کله ی نظام تمبک نوازی ایران
بهمن رجبی 28/08/1388