گیتارهای الکتریک
قدمت گیتارهای الکتریک به اندازه گیتارهای کلاسیک و اکوستیک نیست. در واقع گیتار الکتریک 70 سال پیش در سال 1930 توسط فردی به نام آدولف ریکن بیکر شکل گرفت. از آن زمان گیتار الکتریکی رشد بسیاری نموده تا به جایگاهی که امروزه دیده می شود، رسیده است. در طول این مقاله تاریخچه ای از گیتار الکتریکی یا برقی آورده شده است.
تاریخچه
گیتار و یا ابزارهای مشابه با آن هزاران سال پیش وجود داشته اند. گیتار الکتریک اولین بار در سال 1930 توسط ریکن بیکر ایجاد شد. گیتارهای الکتریک اولیه از زخمه گاه یا پیکاپ هایی از جنس تنگستن استفاده می کردند. پیکاپ ها ابتدا لرزش سیمهای گیتار را به جریان الکتریکی تبدیل می کردند، سپس این جریان الکتریکی به یک تقویت کننده (امپلی فایر) جهت تولید صدا فرستاده می شد.
گیتارالکتریک های خیلی قدیمی دارای این ویژگی بودند که در بدنه آنها سوراخ های صدای کوچکی وجود داشت. این نوع گیتارها به عنوان گیتارهای الکتریک با بدنه نیمه تهی (بدنه-توخالی) شناخته می شدند و امروزه نیز به علت قابلیت تغییر و انعطاف پذیریشان تا حدی دارای شهرت و محبوبیت هستند.
سپس با استفاده از پیکاپ های تنگستنی، گیتارهایی بدون سوراخ های صدا (شبیه به آنچه گیتارهای اکوستیک و کلاسیک دارند) ساخته شد که با وصل شدن به تقویت کننده ها صدایشان تقویت و شنیده می شد. این گیتارها، گیتارهای الکتریک با بدنه توپر نامیده می شوند.
محبوبیت و شهرت گیتارهای الکتریک در بین سالهای 1930 تا 1940 شروع به افزایش نمود. دلیل این محبوبیت این بود که در همنوازی ها به علت صدای بالای سازهایی مانند بیس و درامز در ارکسترهای جاز، صدای گیتار اکوستیک به خوبی شنیده نمی شد، بنابراین نیاز به گیتارهایی بود که بتوان صدای آنها را بلندتر تر صدای این ادوات شنید. گیتارهای الکتریکی با قابلیت اتصال به تقویت کننده ها توانستند این جای خالی را پر کنند.
امروزه رایج ترین نوع گیتار الکتریکی همان گیتار الکتریک با بدنه تو پر است. گیتار با بدنه توپر در سال 1941 توسط یک مخترع موسیقی دان به نام لس پاول ایجاد گردید. این گیتار با چوب سخت بدون وجود سوراخهای صدا ساخته شد. اولین گیتار با بدنه توپر که توسط پاول ساخته شد، بسیار ساده بود. این گیتار یک قطعه چوب مستطیل شکل بسیار ساده بود که توسط 6 رشته سیم از جنس فولاد به یک دسته متصل می شد. البته شکل اولیه گیتاری که توسط پاول ساخته شد، به شکل گیتارهای لس پاول که امروزه دیده می شود، تغییر کرد.
در دهه 1950، گیبسون اختراع لس پاول را به جهان معرفی نمود. گیتارهای گیبسون لس پاول که امروزه نیز هنوز به این نام شناخته می شوند، خیلی زود به یک نوع از گیتارهای الکتریکی محبوب تبدیل شدند، که برای 50 سال به عنوان محبوب ترین گیتار باقی ماندند.
در همان زمان یک مخترع دیگر به نام لئوفندر یک نوع گیتارالکتریک با بدنه توپر را طراحی نمود. در اواخر دهه 1940، فندر گیتار الکتریک براد کستر فندر را معرفی نمود. براد کستر به استراتو کستر تغییر نام پیدا کرد و در سال 1954 به طور رسمی به جامعه معرفی شد. گیتار استرات همانگونه که امروزه شناخته می شود، در مقایسه با گیتار لس پاول، یک گیتار خیلی متفاوت است. این نوع گیتار دارای شکلها و سخت افزارهای مختلف است و به طور چشمگیری سبک تر است. گیتار الکتریکی استراتوکستر فندر دومین گیتار محبوب در جهان به شمار می رفت البته تا زمانی که فقط گیتار الکتریکی لس پاول وجود داشت.
با گذشت سالها دیگر کمپانی ها مانند، آی بنز، جکسون، پاول رید اسمیت، ای اس پی و یاماها گیتارالکتریک های مخصوص به خود را تولید کردند. اگرچه که بیشتر گیتار الکتریکی ها هنوز هم دارای ویژگی هایی شبیه به شکل گیتارهای لس پاول و استرات هستند.